Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις στο Google News«Έπειτα από μια καταστροφική δεκαετία ύφεσης και τρία επώδυνα προγράμματα λιτότητας, το λίκνο της ευρωπαϊκής δημοκρατίας επανήλθε με τους δημοκρατικούς θεσμούς αλώβητους, την κοινωνική συνοχή αναπάντεχα ανθεκτική, τον προϋπολογισμό με πλεόνασμα και τα πολιτικά άκρα από αριστερά και δεξιά σε υποχώρηση».
Με τα παραπάνω λόγια περιγράφει το Politico την κατάσταση στην Ελλάδα, αποδίδοντας εύσημα στην κυβέρνηση Μητσοτάκη για την έως τώρα δουλειά του. Η νέα κυβέρνηση -αναφέρεται στο άρθρο- έχει φέρει «μία νεότερη γενιά τεχνοκρατών με διεθνές πνεύμα και φιλική στις επιχειρήσεις προσέγγιση σε θέσεις λήψης αποφάσεων αντί για την πελατειακή, εθνικιστική παλαιά φρουρά της Νέας Δημοκρατίας».
Επίσης, σημειώνεται ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει δώσει νέα ώθηση σε ιδιωτικοποιήσεις, που είχαν καθυστερήσει, ενώ «τρέχει» στην Ευρώπη για να κερδίσει την εμπιστοσύνη και να πετύχει το στόχο της μείωσης των πρωτογενών πλεονασμάτων.
Επισημαίνεται ότι η αναγέννηση της ελληνικής οικονομίας δεν ήταν σε καμία περίπτωση δεδομένη, καθώς χάθηκε το 27% του ΑΕΠ από το 2010 έως το 2016, ενώ η ανεργία εκτινάχθηκε έως και πάνω από το 27%, με το ποσοστό μεταξύ των νέων να υπερβαίνει το 50% στο απόγειο της κρίσης. Οι συντάξεις μειώθηκαν, η δημόσια υγεία δέχθηκε ισχυρό πλήγμα και οι δαπάνες στην εκπαίδευση θυσιάστηκαν, θυμίζει το Politico, προσθέτοντας ότι μόλις πρόσφατα είχαμε την πλήρη άρση των capital controls.
«Είναι δύσκολο να το ανακαλούμε στη μνήμη, αλλά η Ελλάδα βρέθηκε πολύ κοντά στο Grexit στο απόγειο της κρίσης τον Ιούλιο του 2015» παρατηρεί το Politico, ενώ αναφέρει ότι ο τότε υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης, «είχε μυστικά αναπτύξει σχέδια παράλληλου νομίσματος, για να δει το δρόμο της εξόδου από την κυβέρνηση τελικά όταν ο Τσίπρας αποφάσισε να κάνει την «kolotumba» και να υπογράψει μνημόνιο».
Το περιοδικό σχολιάζει ότι σε σημαντικό βαθμό το μισό θαύμα της Ελλάδας το πιστώνεται και ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα, ο οποίος «μεταμορφώθηκε από ένα ακροαριστερό, αντισυστημικό, λαϊκιστικό κίνημα σε ένα mainstream σοσιαλδημοκρατικό κόμμα και εφήρμοσε ένα σκληρό πρόγραμμα διάσωσης, στο οποίο είχε αντιταχθεί και το οποίο ποτέ δεν πίστεψε». «Αξίζουν συγχαρητήρια στον χαρισματικό αριστερό γιατί προσχώρησε στον πολιτικό ρεαλισμό, αλλά και γιατί υπέγραψε τη συμφωνία με τη Βόρεια Μακεδονία» σημειώνει ο αρθρογράφος.
Την πραγματική επιβράβευση, όμως, αξίζουν οι Έλληνες πολίτες, συνεχίζει. «Το οικογενειακό σύστημα πολλών γενεών της χώρας απορρόφησε τους κραδασμούς και περιόρισε τον πόνο της οικονομικής προσγείωσης. κραδασμών Τα εγγόνια σπούδασαν χάρη στις συντάξεις των παππούδων τους. Ένα και μόνο εισόδημα έθρεφε πολλά στόματα. Η κοινωνία στάθηκε όρθια, αντί να διαλυθεί από τις αντιξοότητες».
Αναφερόμενο στις πολιτικές εξελίξεις το Politico σημειώνει πως «η Χρυσή Αυγή συρρικνώθηκε και η δύναμή της είναι πλέον ασήμαντη, ενώ οι ακροαριστεροί που παραιτήθηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ έχασαν σχεδόν όλη τη στήριξή τους. Ο Βαρουφάκης μπήκε στην Βουλή, αλλά είναι πιο δημοφιλής στα βρετανικά και αμερικανικά μέσα παρά στην ελληνική πολιτική σκηνή».
Ωστόσο, συνεχίζει το περιοδικό, είναι ακόμη πολύ νωρίς να μιλήσουμε για ολόκληρο θαύμα. Η οικονομία αναπτύσσεται με βραδείς ρυθμούς, τα ποσοστά φτώχειας και ανεργίας παραμένουν υψηλά και μισό εκατομμύριο κυρίως νέοι μορφωμένοι Έλληνες μετανάστευσαν τα χρόνια της κρίσης. Ελάχιστοι έχουν γυρίσει προς το παρόν πίσω.
Οι τράπεζες εξακολουθούν να βαρύνονται με κόκκινα δάνεια και οι πιστωτές υποχρεώνουν την κυβέρνηση να συντηρεί πολύ υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα, αφήνοντας μικρά περιθώρια για επενδύσεις και φοροελαφρύνσεις, ενώ η εξαίρεση των ομολόγων της χώρας από το πρόγραμμα της ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ της στερεί ένα σημαντικό στήριγμα, που έχουν άλλες χώρες, όπως η Πορτογαλία και η Ιρλανδία, αναφέρει το άρθρο.
«Ο Τσίπρας δεν κατάλαβε ποτέ πραγματικά τι πρέπει να κάνει για να προσελκύσει επενδύσεις. Αλλά ο Μητσοτάκης επιμένει ότι η Ελλάδα μπορεί να πάρει την μοίρα στα χέρια της» σημειώνεται.
To Politico καλεί επίσης τους Ευρωπαίους να στηρίξουν την προσπάθεια της χώρας μειώνοντας κατά τουλάχιστον μία μονάδα τον στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος που σήμερα είναι στο 3,5% του ΑΕΠ, υπό τον όρο ότι τα χρήματα θα επενδυθούν σε δημόσια έργα υποδομών. Η Ελλάδα από την πλευρά της θα μπροούσε να επιταχύνει την απορρόφηση των πόρων από τα διαρθρωτικά ταμεία.
