Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις στο Google NewsΤα δευτερoκλασσάτα και τριτοκλασσάτα στελέχη από το εξωτερικό που επέβαλαν οι ξένοι, στις ελληνικές τράπεζες στάθηκαν ανίκανα όπως αναμενόταν να αντιμετωπίσουν την τραπεζική κρίση. Άλλωστε αυτό αποδεικνύουν καθημερινά τα γεγονότα.
O τραπεζικός δείκτης μόλις από τον Απρίλιο του 2018 έχει χάσει σχεδόν το 50% της αξίας του. Τούτο σημαίνει πως θα πρέπει να ενισχυθεί κατά 100% για να φθάσει στα επίπεδα του Απριλίου, που δεν ήταν και το φόρτε του, πράγμα μάλλον απίθανο!
Οι τράπεζες αναδεικνύονται στον αδύναμο κρίκο της ελληνικής οικονομίας μιας και περιορίζουν τις εργασίες τους στις αναμορφώσεις ισολογισμών. Βασική τους δουλειά έχει γίνει η πώληση κόκκινων δανείων, οι αναδιαρθρώσεις και οι πλειστηριασμοί. Αλλά και σ’ αυτό τα αποτελέσματά τους δεν είναι και τα καλύτερα δυνατά.
Η Ελλάδα παραμένει η χώρα με το υψηλότερο ποσοστό κόκκινων δανείων στην Ευρώπη επί των συνολικών δανειακών χαρτοφυλακίων των τραπεζών. Το απόλυτο μέγεθος αυτού του ιδιωτικού χρέους φθάνει στο αστρονομικό νούμερο των 88,6 δις. με βάση στοιχεία του Ιουνίου του 2018 και τούτο μεταφράζεται ως σε κάτι λιγότερο το μισό ΑΕΠ της χώρας.
Και ενώ από την εκκαθάριση των επισφαλών δανείων θα υπάρξει πλήγμα στον ισολογισμό των τραπεζών οι διοικήσεις τους ελάχιστα κάνουν για να αναπτύξουν νέες εργασίες, νέο τζίρο που θα αναπληρώσει τις απώλειες.
Ισως γιατί οι παλιοί μπανκέρηδες ήξεραν πότε να φουλάρουν τις μηχανές και είχαν και τον τρόπο. Δεν έμεναν στο εξωτερικό αλλά στη χώρα τους, παρακολουθούσαν από κοντά τα γεγονότα και πολλές φορές προλάβαιναν τις εξελίξεις αντί να τρέχουν τώρα να σβήσουν τη φωτιά.
Ας θυμηθούμε πως η κρίση στη χώρα μας δεν ήταν τραπεζική, έγινε όμως τέτοια μετά το κούρεμα των ομολόγων σε αντίθεση με το εξωτερικό που ήταν τραπεζική η κρίση και στη συνέχεια εξελίχθηκε σε κρίση της οικονομίας.
Οι ηγέτες τυχαίνει να αναδεικνύονται στους δύσκολους καιρούς. Και η επιλογή των ξένων δανειστών να τοποθετήσουν στο τιμόνι των Ελληνικών τραπεζών ανθρώπους χωρίς την ανάλογη εμπειρία σε εμπορικές τράπεζες, πρώην υπαλλήλους και συνταξιούχους καθηγητές, ή Ελληνες κατοίκους του εξωτερικού που απουσιάζουν διαρκώς, μόνον σοφή δεν αποδείχθηκε.
Οι επιλογές αυτές έχουν πολλαπλώς στιγματιστεί και τα σχετικά αιτήματα για αλλαγή του συγκεκριμένου θεσμικού πλαισίου έχουν πολλαπλώς διατυπωθεί.
Το χεράκι της στις επιλογές αυτές ασφαλώς «έβαλε» ατύπως και ουσιαστικώς η Τράπεζα της Ελλάδος η οποία τα τελευταία χρόνια αρκείται σε ρόλους παρατηρητή και παρασκηνίου βλέποντας τις τράπεζες να βουλιάζουν στο τέλμα τους.
Ετσι αντί να λύνονται τα προβλήματα αυτά πολλαπλασιάζονται. Αντί να υπάρχει μια ηγεσία με έμπνευση που θα σπάσει το φαύλο κύκλο, έχουμε ευθυνόφοβους και άσχετους με την ελληνική πραγματικότητα ανθρώπους στις διοικήσεις των τραπεζών οι οποίοι συχνά αδυνατούν να συνεννοηθούν με τους συνεργάτες τους που επίσης πολύ συχνά αποδεικνύεται πως ξέρουν καλύτερα τα θέματα από αυτούς.
Το θεσμικό πλαίσιο που μας επέβαλαν μέσω των μνημονίων οδήγησε και οδηγεί στην έξοδο τις παλιές διοικήσεις που είχαν ταυτιστεί με την ανάπτυξη της χώρας.
Στη θέση τους εμφανίστηκαν στελέχη καρικατούρες που λειτουργούν με τις έξωθεν εντολές όπως δείχνουν τα αποτελέσματα που έχουν μέχρι στιγμής επιτύχει.
Με το εγχειρίδιο όμως του «καλού» τραπεζίτη δεν πας πολύ μακριά!
