466

“Μας κάρφωναν με το μαχαίρι στο κεφάλι, ο Αλκης ούρλιαζε πονάω”

Οι φωτογραφίες είναι αυτές που οδήγησαν στην ταυτοποίηση των δραστών από τις αρχές. Η σκηνή του εγκλήματος γεμάτη στα αίματα συγκλονίζει. Οι φωτογραφίες που έρχονται στο φως της δημοσιότητας δείχνουν όσα έμειναν πίσω όταν οι δράστες ολοκλήρωσαν το «έργο» τους και ο Άλκης πια ήταν νεκρός.

Την ίδια στιγμή συγκλονίζουν οι λεπτομέρειες από την κατάθεση φίλου του Άλκη για τη στιγμή της επίθεσης που είχε ως αποτέλεσμα τη δολοφονία του 19χρονου.

Ο φίλος του 19χρονου αναφέρει μεταξύ άλλων: «Είχα βάλει τα χέρια μου στα πλευρά μου όταν άρχισαν να μας χτυπούν. Αυτός με το μαχαίρι άρχισε να με καρφώνει στα πόδια. Συγκεκριμένα με κάρφωσέ τρεις φορές στο αριστερό μου ποδι. Ταυτόχρονα με χτυπούσε με μπουνιές στο κεφάλι και ένα δεύτερο άτομο. Εκείνη την ώρα άκουσα τον Άλκη να ουρλιάζει βοήθεια δεν μπορώ πονάω. Γύρισα και τον είδα πεσμένο στο πεζοδρόμιο και τέσσερα άτομα από πάνω του να τον χτυπάνε. Εγώ προσπάθησα να πηδήξω από τα σκαλιά επάνω στον Άλκη για να τον σώσω από τα χτυπήματα προστατεύοντας τον με το σώμα μου, αλλά με κράτησαν τρία άτομα και εκεί έφαγα και μια ροπαλιά στο κεφάλι και κόντεψα να λιποθυμήσω.

Τότε με κάρφωσέ και πάλι αυτός με το μαχαίρι στο δεξί μου πόδι αυτή τη φορά. Έπεσα από τα σκαλιά δίπλα στον Άλκη κι αυτή έφυγαν τρέχοντας προς την οδό Πλαστήρα. Προσπάθησα να σηκώσω τον Άλκη. Κατάφερε για λίγο να σταθεί στα πόδια του και προσπάθησα να του μιλήσω αλλά δεν επικοινωνούσε. Έτρεχε πάρα πολύ αίμα από το πόδι του. Είχα γεμίσει και εγώ αίματα παντού, έτρεχε αίμα από το κεφάλι μου, από τα πόδια μου και είχα πάνω μου το αίμα του Άλκη. Πήρα το κινητό μου και κάλεσα τον πατέρα μου και του είπα να έρθει κατευθείαν γιατί έγινε κάτι σοβαρό και δεν είναι καλά ούτε ο Άλκης, ούτε εγώ. Λίγο αργότερα ήρθε και η αστυνομία.»

Το protothema.gr δίνει στη δημοσιότητα τις καταθέσεις και των δύο φίλων του Άλκη που επίσης δέχτηκαν επίθεση

Αναλυτικά η πρώτη κατάθεση

«Σπουδάζω στη σχολή τουριστικών επαγγελμάτων. Μένω με τους γονείς μου και τον μικρό μου αδερφό. Την Δευτέρα 31, Ιανουαρίου γύρω στις 7,30 -8,00 πήγα στην περιοχή Χαριλάου για να συναντηθώ με τους φίλους μου. Εκεί βρήκα τον Δημήτρη με τον οποίο κάνουμε παρέα, τον αδερφό του Σπύρο, τον Άλκη και ένα παιδί ακόμα που δε θυμάμαι το όνομα του. Αυτούς τους συνάντησα στο πάρκο του Άρη και μετά περάσαμε μια βόλτα από το σύνδεσμο του Άρη.

Μετά ξανά πήγαμε στο πάρκο του Άρη όπου κάτσαμε για αρκετή ώρα και γύρω στις 11:40 εγώ και ο Άλκης πήγαμε με το μηχανάκι να τα αφήσουμε εκεί και να περπατήσουμε όλοι μαζί με την υπόλοιπη παρέα. Εγώ και ο Άλκης πήραμε ένα ενεργειακό ποτό για να το πιούμε από μισό. Από την Παπαναστασίου στρίψαμε Δεξιά στην Πλαστήρα και από εκεί πάλι δεξιά στην οδό Γαζή. Λίγα μέτρα παρακάτω, βρήκαμε κάτι σκαλάκια.

Μας περικύκλωσαν

Περίπου μισή με μία ώρα μετά είδα ξαφνικά να έρχονται από την οδό Πλαστήρα προς το μέρος μας, τρία άτομα ο πρώτος από τους οποίους μας ρώτησε “τι ομάδα είστε”. Ταυτόχρονα από την αντίθετη πλευρά, ήρθαν άλλα τέσσερα άτομα και ουσιαστικά μας περικύκλωσαν. Απ’ ότι θυμάμαι εγώ απάντησα ότι είμαστε Άρης και την ίδια στιγμή τα άτομα αυτά άρχισαν να μας χτυπάνε.

Αυτός ρώτησε τι ομάδα είμαστε, δεν θυμάμαι αν κρατούσε κάτι στα χέρια του, πάντως θυμάμαι ότι κάποιος από τους άλλους δύο που ήταν μαζί του είχε στα χέρια του ένα μαχαίρι. Από την τετράδα που ήρθε κατά πάνω μας από την ανατολική πλευρά της οδού Γαζή, από την οδό Σεφέρη δηλαδή προς εμάς, θυμάμαι ότι ο ένας κρατούσε ένα δρεπάνι στα χέρια του Μήκους περίπου 30 με 40 εκατοστά, ενώ ένας ακόμη κρατούσε στα χέρια του ένα μαχαίρι.

Εγώ εκείνη τη στιγμή έπιασα αμέσως το κράνος μου και το έβαλα μπροστά στο στήθος μου για να προστατευτώ. Αυτός με το μαχαίρι που ήρθε από την Σεφέρη ανέβηκε τα σκαλιά και ήρθε προς τα πάνω μου και εγώ τον χτύπησα με το κράνος μία φορά στο κεφάλι. Τον πέτυχα στο μέτωπο, δεν ξέρω αν μάτωσε γιατί φορούσε κουκούλα. Μόλις τον χτύπησα έκανε ένα βήμα προς τα πίσω αλλά αμέσως μετά όρμηξε ξανά επάνω μου. Το κράνος μου έφυγε από τα χέρια, δεν θυμάμαι όμως πως ακριβώς.

Έβαλε τα χέρια μου στο ύψος των δύο πλευρών μου για να προστατευτώ κι αυτός με το μαχαίρι άρχισε να με καρφώνει στα πόδια. Συγκεκριμένα με κάρφωσέ τρεις φορές στο αριστερό μου ποδι. Ταυτόχρονα με χτυπούσε με μπουνιές στο κεφάλι και ένα δεύτερο άτομο. Εκείνη την ώρα άκουσα τον Άλκη να ουρλιάζει βοήθεια δεν μπορώ πονάω. Γύρισα και τον είδα πεσμένο στο πεζοδρόμιο και τέσσερα άτομα από πάνω του να τον χτυπάνε. Εγώ προσπάθησα να πηδήξω από τα σκαλιά επάνω στον Άλκη για να τον σώσω από τα χτυπήματα προστατεύοντας τον με το σώμα μου, αλλά με κράτησαν τρία άτομα και εκεί έφαγα και μια ροπαλιά στο κεφάλι και κόντεψα να λιποθυμήσω.

Τότε με κάρφωσέ και πάλι αυτός με το μαχαίρι στο δεξί μου πόδι αυτή τη φορά. Έπεσα από τα σκαλιά δίπλα στον Άλκη κι αυτή έφυγαν τρέχοντας προς την οδό Πλαστήρα. Προσπάθησα να σηκώσω τον Άλκη. Κατάφερε για λίγο να σταθεί στα  πόδια του και προσπάθησα να του μιλήσω αλλά δεν επικοινωνούσε. Έτρεχε πάρα πολύ αίμα από το πόδι του. Είχα γεμίσει και εγώ αίματα παντού, έτρεχε αίμα από το κεφάλι μου, από τα πόδια μου και είχα πάνω μου το αίμα του Άλκη.

Πήρα το κινητό μου και κάλεσα τον πατέρα μου και του είπα να έρθει κατευθείαν γιατί έγινε κάτι σοβαρό και δεν είναι καλά ούτε ο Άλκης, ούτε εγώ. Λίγο αργότερα ήρθε και η αστυνομία. Οι αστυνομικοί προσπάθησαν να βοηθήσουν τον Άλκη και να τον σταματήσουν την αιμορραγία από το πόδι. Μετά από αρκετή ώρα, περίπου ένα μισάωρο, έφτασαν δύο ασθενοφόρα. Μας παρέλαβαν και μας μετέφερε στο Παπανικολάου.

Εμένα μου έλειψαν τα πόδια στα σημεία που δέχτηκα τις μαχαιριές. Τον Άλκη δεν τον έχω δει καθόλου από τότε, δεν έχω μάθει τίποτα από κανέναν για την υγεία του αλλά ανησυχώ πολύ γιατί όταν έφτασε το Ασθενοφόρο, πιστεύω ότι είχε ήδη χάσει την αναπνοή του. Στο νοσοκομείο συνάντησα τον Δημήτρη και τότε έμαθα ότι κι αυτός είχε φάει μαχαίρια. Ο Σπύρος και το παιδί που δε γνωρίζω το όνομα του τρέξανε και κατάφεραν να ξεφύγουν, δεν ξέρω προς τα που έφυγαν. Όλοι επίθεση διήρκησε δύο με 3 λεπτά περίπου.