1,1K

Έξαλλοι οι επιχειρηματίες και η μεσαία τάξη με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ

Τις ακοστολόγητες επιπολαιότητες και τις ιδέες της δεκαετίας του 1980 από τον Αλέξη Τσίπρα και όσα αστεία προανήγγειλε στη ΔΕΘ ανησυχώντας ακόμα περισσότερο τη μεσαία τάξη και το επιχειρείν, σχολιάζουν αρνητικά από το πρωί η αγορά και τα οικονομικά site εκτιμώντας ότι δημιουργούν μεγαλύτερο κίνδυνο για την Ελληνική οικονομία και απωθούν τους ξένους επενδυτές.

Την ίδια στιγμή τα περί επιστροφής στο δημόσιο μεγάλων επχιειρήσεων και τραπεζών, χωρίς μάλιστα να υπάρχει συνεννόηση με τον ESM και την ΕΚΤ, δημιουργούν ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα αξιοπιστίας για τον αρχηγό της Αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο οποίος είναι πολύ πιθανό να χάσει τις εκλογές με μεγαλύτερη διαφορά από τις εκλογές του 2019 υπό τον φόβο να καταρρεύσει η οικονομία και να χρεωθεί το δημόσιο με υπερβολικά ελλείμματα. Ο Αλέξης Τσίπρας μετά την εμφάνισή του στη ΔΕΘ θα έχει ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα στη μεσαία τάξη η οποία θα κρίνει τις εκλογές.

Το capital. gr αναλύει την επικυνδινότητα για τη χώρα μας από τις εξαγγελίες Τσίπρα.Την Ελλάδα στο στόχαστρο των πάντων θα έβαζε ξανά η κρατικοποίηση της ΔΕΗ και της Εθνικής τράπεζας όπως εξήγγειλε χθες ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, χωρίς να λύσει το πρόβλημα των τιμών του ρεύματος και το πρόβλημα της ρευστότητας, πυροδοτώντας άλλον ένα πόλεμο των αγορών στο ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Σε θεσμικό επίπεδο, θα αθετούσε τη δέσμευση της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ περί μη αναστροφής μεταρρυθμίσεων που υλοποιήθηκαν από το 2010. Στην συμφωνία για την ολοκλήρωση του τρίτου μνημονίου το 2018, η Ελλάδα δεσμεύτηκε ότι δεν θα αλλάξει βασικές μεταρρυθμίσεις που υλοποιήθηκαν μέσα από τα προγράμματα διάσωσης, κατά την διάρκεια της ενισχυμένης εποπτείας.

Ως γνωστό το ειδικό αυτό καθεστώς ολοκληρώθηκε, αλλά κανείς από τους θεσμούς δεν θα έβλεπε με καλό μάτι την αναστροφή της διαδικασίας του ανοίγματος της αγοράς ενέργειας (μέρος της οποίας ήταν και η μείωση του ποσοστού που είχε η ΔΕΗ, στη λιανική ηλεκτρισμού) ή της ιδιωτικοποίησης των τραπεζών, μετά την αντιμετώπιση του προβλήματος των κόκκινων δανείων.

Την σκυτάλη θα έπαιρναν οι αγορές οι οποίες θα επιτίθονταν στα ελληνικά ομόλογα. Ακόμη και αν η Ελλάδα είχε ανακτήσει την επενδυτική βαθμίδα, θα έμπαινε σε κίνδυνο να υποβαθμιστεί άλλη μια φορά. Μαζί, οι ιδιώτες επενδυτές θα γύριζαν ξανά την πλάτη τους στην Ελλάδα .

Η κρατικοποίηση της ΔΕΗ

Στελέχη της αγοράς, τόνιζαν ότι η κρατικοποίηση της ΔΕΗ θα μπορούσε να είναι από ένα μεγάλο λάθος, ως μια καταστροφή που θα έβαζε ξανά σε περιπέτεια και την επιχείρηση και τον κρατικό προϋπολογισμό. Θύμιζαν για παράδειγμα, ότι στα μέσα Οκτωβρίου του 2018 η επιχείρηση είχε ζημιές 848,9 εκατ. ευρώ, ενώ η τιμή του φυσικού αερίου δεν ξεπερνούσε τα 25 ευρώ ανά θερμική μεγαβατώρα.

Η τιμή της μετοχής της ΔΕΗ ήταν 1,16 ευρώ. Σήμερα, εν μέσω ενεργειακής κρίσης με το φυσικό αέριο στην περιοχή των 200- 230 ευρώ την θερμική μεγαβατώρα, η μετοχή κινείται σε επίπεδα άνω των 5 ευρώ και η επιχείρηση έχει κέρδη.

Σε πρώτη φάση εκτιμάται ότι η απόκτηση, μέσω ΑΜΚ, από το δημόσιο μετοχών που θα αντιστοιχούν στο 51% από το 34 % που κατέχει σήμερα θα είχε κόστος κοντά στα 1 δισ. ευρώ για το δημόσιο. Η ζημιά δεν σταματά εκεί. Οι ιδιώτες μέτοχοι μετά την κρατικοποίηση, θα εγκατέλειπαν την μετοχή , η οποία θα έχανε το μεγαλύτερο μέρος της αξίας της.

Σε ό,τι αφορά στη σκοπιμότητα της κίνησης, ο κ. Τσίπρας έχει υπαινιχθεί, ότι η ΔΕΗ θα μπορούσε να είναι ένα ασφαλές καταφύγιο του δημοσίου, για χαμηλότερες τιμές ρεύματος.

Η ΔΕΗ, με την σημερινή της μετοχική σύνθεση έχει συνεισφέρει με 1,5 δισ. στην μείωση των τιμολογίων του ρεύματος με όρους αγοράς, δηλαδή μέσω των δικαιωμάτων ρύπων. Μια παρέμβαση στα τιμολόγια του ηλεκτρικού, με όρους κοινωνικής πολιτικής, χωρίς να μπορεί να ελέγξει την τιμή του φυσικού αερίου, θα επέστρεφε την επιχείρηση σε ζημιές που μοιραία θα έπρεπε να καλύψει και πάλι το δημόσιο.

Οι κρατικοποιήσεις σε Γερμανία και Γαλλία

Όσο για τις κρατικοποιήσεις που ετοιμάζει η Γερμανία για τον ενεργειακό κολοσσό Uniper ή το διυλιστήριο της Rosneft, οι ίδιες πηγές τόνιζαν ότι δεν έχουν καμία σχέση, με όσα λέει ότι θέλει να κάνει ο κ. Τσίπρας με την ΔΕΗ. Και στις δύο περιπτώσεις, η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση θέλει να προχωρήσει δύο προγράμματα διάσωσης και όχι απλώς να αποκτήσει την απόλυτη πλειοψηφία των εταιρών.

Στην πρώτη περίπτωση, την Uniper, η Κυβέρνηση έχει δώσει ήδη 19 δισ. για την διάσωσή της, τα οποία δεν ήταν αρκετά. Στην δε περίπτωση του διυλιστηρίου της Rosneft, μετά τις δυσκολίες στην δραστηριότητα της μητρικής εταιρίας στην Ρωσία, η θυγατρική στην Γερμανία, κινδυνεύει να καταρρεύσει.

Και σε αυτή την περίπτωση, έχουμε προσπάθεια διάσωσης και όχι κρατικοποίηση. Όσο για την Γαλλική EDF, τόνιζαν ότι είναι σχεδόν αστεία η σύγκριση καθώς ο Γαλλικός Κολοσσός κατέχεται ήδη σε ποσοστό 86% από το Γαλλικό δημόσιο. Συνεπώς, πρόκειται για περαιτέρω κρατικοποίηση σε ποσοστό 100%, σε μια ήδη πολύ… κρατική γαλλική ενεργειακή εταιρεία.

Η “κρατικοποίηση” της Εθνικής

Ανάλογου μεγέθους περιπέτειες, θα είχε και η Εθνική αν – όπως προανήγγειλε ο κ. Τσίπρας το δημόσιο δήλωνε ότι θα διατηρούσε το 40%, που κατέχει το δημόσιο στην Τράπεζα, μέσω του ΤΧΣ, προκειμένου να έχει παρέμβαση στην χρηματοδότηση μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Το sell off των μετοχών που θα ακολουθούσε, μάλλον δεν θα περιορίζονταν στην Εθνική , αλλά θα επηρέαζε και τα υπόλοιπα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.

Στελέχη της αγοράς, τόνιζαν ότι πολύ σύντομα η Εθνική θα παρουσίαζε υστέρηση στο δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας και θα καλούνταν οι μέτοχοι για ΑΜΚ.

Με τους ιδιώτες επενδυτές να έχουν γυρίσει την πλάτη, το δημόσιο θα καλούνταν να συνεισφέρει τα απαραίτητα κεφάλαια, για την ομαλή λειτουργία της τράπεζας. Αυτό σημαίνει ‘ότι περισσότερα χρήματα από τους Έλληνες φορολογούμενους, θα κατευθύνονταν για να στηρίξουν μια “κρατική” τράπεζα.

Όσο για τον στόχο, να ενισχυθούν δηλαδή οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις με νέα δάνεια, είναι αμφίβολο αν θα επιτυγχάνονταν, έστω και στο ελάχιστο. Οι έλεγχοι της πιστοδοτικής πολιτικής κάθε εμπορικής τράπεζας, – μετά από τρία μνημόνια- είναι πλέον πολύ αυστηροί και περνούν από το SSM, την Τράπεζα της Ελλάδας αλλά και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Ο κανόνας είναι ότι δάνεια δίνονται σε επιχειρήσεις που έχουν “τραπεζικό προφίλ”.