Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις στο Google NewsΟ καθηγητής Ανδρέας Γεωργίου πιθανόν αποτελεί παγκόσμιο δικαστικό φαινόμενο. Όχι βέβαια ως πρόσωπο αλλά κυρίως ως περίπτωση δικαστικής εκκρεμότητας η οποία απασχολεί εδώ και χρόνια την ελληνική Δικαιοσύνη, με διεθνή όμως αντίκτυπο αφού η χώρα εξαιτίας αυτής της επιμονής στη δίωξή του βρέθηκε πολλές φορές “να απολογείται” στους δανειστές. Πρόκειται βέβαια για τον άνθρωπο που ως διεθνής στατιστικολόγος εκλήθη σε μια εποχή όπου αμφισβητούνταν τα στατιστικά της χώρας σε σχέση με τα οικονομικά μεγέθη να αναλάβει την ΕΛΣΤΑΤ, με μόνο μέλημα να ξαναχτιστεί η εμπιστοσύνη της χώρας έναντι των Βρυξελλών. Σήμερα ο καθηγητής Γεωργίου έχει να θυμάται από τη χώρα δεκάδες δίκες και διώξεις.
Αθώωση και αναίρεση
Ο πρώην Πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ, Ανδρέας Γεωργίου έχει απαλλαγεί δυο φορές από Συμβούλια Εφετών για το κακούργημα της ψευδούς βεβαίωσης, τις καταγγελίες δηλαδή πως “διόγκωσε” το έλλειμμα του 2009 για να μπούμε στα μνημόνια και άλλες τόσες έχει ασκηθεί αναίρεση αυτή της απαλλαγής από τον Άρειο Πάγο. Προχθές, μάλιστα, έγινε γνωστό πως οριστικά θα κριθεί και τρίτη φορά καθώς το Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου έκανε δεκτή την αίτηση αναίρεσης που είχε ασκήσει εννέα μήνες νωρίτερα, η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ξένη Δημητρίου, ως εκ τούτου αναίρεσε το απαλλακτικό προηγούμενο βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών. Πρόκειται για τη δεύτερη φορά που ο Άρειος Πάγος αναιρεί απαλλακτικό βούλευμα του Εφετείου για την ίδια υπόθεση και την ίδια κατηγορία σε βάρος του Ανδρέα Γεωργίου.
-Στο Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου εκκρεμεί ακόμη μία υπόθεση του πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, πλημμεληματικού χαρακτήρα, σχετική με παράβαση καθήκοντος, καθώς κατηγορείται ότι δεν ενημέρωνε το διοικητικό συμβούλιο της ΕΛΣΤΑΤ. Σχετικά προσφάτως, η αρμόδια αντεισαγγελέας Ευσταθία Σπυροπούλου είχε προτείνει την “αθώωσή” του, εισηγήθηκε δηλαδή να γίνει δεκτή η αίτηση αναίρεσης που έχει υποβάλει ο ίδιος κατά της απόφασης του Εφετείου με την οποία του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης δύο ετών. Για την ίδια υπόθεση βέβαια πρωτοδίκως ο Γεωργίου είχε αθωωθεί και ασκήθηκε έφεση υπέρ του νόμου!
Γιατί αυτή η επιμονή
Εν ολίγοις ο Γεωργίου αθωώνεται διαρκώς και ξανακάθεται διαρκώς στο εδώλιο, σε μια ατέρμονη δικαστική περιπέτεια η οποία δεν έχει ορατό τέλος. Η περίπτωσή του αποτελεί πολιτικό πονοκέφαλο για την κυβέρνηση καθώς το θέμα Γεωργίου το έχουν πάρει “προσωπικά” στις Βρυξέλλες προφανώς γιατί θεωρούν πως ουσιαστικά στο πρόσωπό του αμφισβητούνται οι μέθοδοι της Eurostat. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να τίθεται το θέμα του πρώην προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ, περίπου ως προαπαιτούμενο στο Eurogroup θεωρώντας πως η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να “καθαρίσει” το θέμα. Επίσης είναι ξεκάθαρο πως στο πρόσωπο του Γεωργίου στηρίζεται εν πολλοίς η ρητορική τόσων ετών (από κάποιες πλευρές της πολιτικής σκηνής) πως το έλλειμμα μαγειρεύτηκε για να αυξηθεί από το 5-6% που βρισκόταν σύμφωνα με τον παλιό τρόπο μέτρησης των στοιχείων το 2008, στο 15% το 2009 (με βάση την αναθεώρηση των στοιχείων του 2010). Πως δηλαδή ο Γεωργίου (που ήταν στέλεχος του ΔΝΤ ακόμα και λίγους μήνες μετά την τοποθέτησή του στην ΕΛΣΤΑΤ) ουσιαστικά λειτούργησε ως “Δούρειος Ίππος” των Βρυξελλών και άλλων κέντρων για να αυξήσει το έλλειμμα. Πως έγινε αυτό σύμφωνα με όσους τον κατηγορούν; Συνυπολογίζοντας στη μέτρηση του ελλείμματος, με βάση την επίσημη πρακτική της Eurostat, τα ελλείμματα 17 ΔΕΚΟ στην κεντρική κυβέρνηση καθώς τον χειρισμό των περίφημων swaps της εποχής Σημίτη.
Ευρωπαϊκές αξιώσεις
Το πόσο έχουν ενοχληθεί οι Βρυξέλλες από την υπόθεση φαίνεται από το γεγονός πως οδηγήθηκε η ελληνική κυβέρνηση (σύμφωνα με δημοσιεύματα που δεν διαψεύστηκαν) στην “ντροπιαστική” δέσμευση πως “θα νομοθετήσει την κρατική αποζημίωση του προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ- και άλλων αξιωματούχων της ΕΛΣΤΑΤ που ενεργούν υπό την εποπτεία του/της- έναντι νομικών και άλλων εξόδων (συμπεριλαμβανομένων των πραγματικών αμοιβών του δικηγόρου και των προσωπικών οικονομικών απωλειών) τα οποία προέκυψαν ως αποτέλεσμα νομικών προσφυγών/ενεργειών/διαδικασιών που έχουν ληφθεί ή επικρέμονται εναντίον τους ως προς τις αποφάσεις που έχουν λάβει και τις ενέργειες που έχουν κάνει (συμπεριλαμβανομένων ενδεχόμενων παραλείψεων) κατά την εκτέλεση των επίσημων καθηκόντων τους σύμφωνα με τις εφαρμοστέες διατάξεις και τους κανόνες, νομικούς ή άλλους”. Αξίωση η οποία πιθανόν κινείται εκτός νομικού πολιτισμού μιας ανεξάρτητης χώρας πολλώ μάλλον μιας ανεξάρτητης δικαιοσύνης.
Ρεπορτάζ: Παναγιώτης Στάθης
(capital.gr)
