Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις στο Google NewsΟδυνηρές μνήμες επανέφερε στην μητέρα της αδικοχαμένης Ελένης Τοπαλούδη, η στυγερή δολοφονία της 28χρονης Κυριακής έξω από το Α.Τ. των Αγίων Αναργύρων.
«Η Ελένη έφυγε σαν μάρτυρας και άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου και δεν θα επαναπαυτούν μόνο σε αυτή την φρικτή δολοφονία έξω από το ΑΤ. Θα ακολουθήσουν και άλλες δολοφονίες, χειρότερες. Δεν ξέρω ποιο θα είναι το χειρότερο. Μπροστά σε αστυνομικό τμήμα έγινε φρικτή δολοφονία, σφαγιάστηκε ένα κορίτσι; Μου είναι αδιανόητο» είπε συγκλονισμένη.
Σημείωσε δε πως οι αστυφύλακες με τους 9 μήνες εκπαίδευσης δεν είναι σε θέση να προστατεύσουν τους πολίτες.
«Πήγε να ζητήσει προστασία στα όργανα της τάξης, που όταν ορκίζονται, ορκίζονται πίστη, προστασία του πολίτη (…). Και οι αστυφύλακες με τους 9 μήνες εκπαίδευσης, δεν εκπαιδεύονται σωστά. Με τόσους μήνες εκπαίδευσης βάζεις στο αστυνομικό τμήμα 22ετών, κοπέλα, να προσφέρει τι; Δεν πρέπει να είναι με συναδέρφους, να μαθαίνει;» αναρωτήθηκε.
Σε ερώτηση για το τι σκέφτεται κάθε φορά που ακούει για νέα γυναικοκτονία, η κυρία Αρμουτίδου απαντά πως νιώθει απογοήτευση, ενώ επισημαίνει πως η Αστυνομία θα έπρεπε να έχει προστατεύσει τα θύματα προτού γίνει το κακό.
«Απογοητεύομαι, πληγώνομαι φοβερά και μου επανατραυματίζουν το ίδιο τραύμα που έχει πλημμυρίσει την ψυχή μου και τη ζωή μου. Μου αιμορραγούν την ψυχή και απογοητεύομαι πολύ.
Και αυτό το κοριτσάκι όπως κινήθηκε να πάει στο ΑΤ μου θύμισε πολύ την Ελένη μου που πήγε μετά τον βιασμό της στο αστυνομικό τμήμα της Ρόδου και ήταν ένας Πατρινός αξιωματικός και αστυφύλακας, που το διώξανε το παιδί μου, αυτοί οι δύο δολοφόνοι της Ελένης. Και όταν έγινε η δολοφονία του παιδιού, αυτοβούλως πήγανε στην ανακρίτρια. Και μετά ήρθαν οι αδιάφθοροι, από την Αθήνα και τα βγήκαν όλα σωστά. Πόσο σωστά τα βρήκανε; Αλλά κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει».
Τέλος, η μητέρα της Ελένης Τοπαλούδη, επανέλαβε πως πρέπει να καθιερωθεί ο όρος γυναικτοκτονία, ενώ επανέλαβε την αυστηροποίηση των ποινών.
«Ο πρωθυπουργός ήρθε και εγώ αυτό που πρόλαβα να πω ήταν για τους νόμους, την αυστηροποίηση των ποινών. Και μην μου λέτε πως δεν θα επιφέρει αποτελέσματα. Εμένα που με έχουν καταδικάσει σε ισόβια κάθειρξη, που το σπίτι μου είναι η φυλακή μου και το δωμάτιο το κελί μου και πονάω και αιμορραγώ, και ζω μόνο με τις αναμνήσεις, με το τότε, τι να σκεφτώ;», κατέληξε η χαροκαμένη μάνα.
