Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις στο Google News«Στο χειρότερο επίπεδο από το 1950 διαμορφώθηκε το ποσοστό για το CSU στις βαυαρικές εκλογές» γράφει το βρετανικό περιοδικό Economist. «Το CSU προσπάθησε να οικειοποιηθεί στοιχεία της στρατηγικής του AfD και πλήρωσε το τίμημα –και μάλλον θα «πέσουν κεφάλια» μέσα στο κόμμα».
Σύμφωνα με τον Economist, η καγκελάριος Μέρκελ από την πλευρά της, δικαιολογημένα δεν θα θρηνήσει για την καριέρα του Ζεεχόφερ –και ίσως η πτώση του CSU κάμψει και τον ενθουσιασμό κάποιων αντιμερκελικών συντηρητικών στο δικό της κόμμα που την πίεζαν να μιμηθεί τις τακτικές των Σέντερ-Ζεεχόφερ.
Ωστόσο, ο κατακερματισμός της γερμανικής πολιτικής σκηνής αποτυπώνει κάτι πολύ ευρύτερο.
Το CSU δεν ήταν παρά η επιτομή αυτού που οι Γερμανοί ονομάζουν «κόμματα του λαού»: αυτά τα μεγάλα, πολυσυλλεκτικά, κεντροδεξιά ή κεντροαριστερά κόμματα που σχεδόν μονοπωλούσαν την πολιτική σκηνή σε πολλές δυτικοευρωπαϊκές χώρες.
Οι Γκωλιστές και οι σοσιαλιστές χάνουν έδαφος στη Γαλλία.
Στην Ολλανδία, την Ισπανία, τη Σουηδία και την Ιταλία, οι χριστιανοδημοκράτες και οι σοσιαλιστές «συρρικνώνονται» από τις δυνάμεις της δεξιάς, της αριστεράς και του κέντρου.
Στην Ελλάδα η κεντροδεξιά προχωρά «σκοντάφτοντας», οι σοσιαλδημοκράτες διέρχονται κρίση.
Μόνο στη Βρετανία οι παραδοσιακές δυνάμεις παραμένουν ακόμα ισχυρές.
Η φθορά αυτή των λαϊκών κομμάτων αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο κυβερνάται η Ευρώπη.
Στις ευρωεκλογές του 2019 ευρωκοινοβούλιο και Κομισιόν δεν αποκλείεται να εμφανίσουν μια εικόνα πιο ασταθή, καθώς το παλιό δίπολο της κεντροαριστεράς και της κεντροδεξιάς χάνει τα ερείσματά του.
Και σε εθνικό επίπεδο, τα mainstream κόμματα που λειτουργούσαν ως χωνευτήρια διαφορετικών προσδοκιών και συμφερόντων δίνουν τώρα τη θέση τους σε μια εικόνα κατακερματισμού. Η πτώση του CSU αποτυπώνει κάτι πολύ ευρύτερο: το τέλος μιας εποχής συναίνεσης και την αρχή μιας νέας εποχής ενδοευρωπαϊκού ανταγωνισμού.
