1,5K

Ο γνωστός ψυχίατρος γράφει για τους βιαστικούς και τους… γελασμένους

Σκληρή είναι η απάντηση που δίνει ο γνωστός ψυχίατρος Δημήτρης Σούρας στα όσα υποστήριξε Ο Ελληνοαμερικανός καθηγητής που προσπάθησε να εξηγήσει  γιατί ιστορικά η λήξη των πανδημιών οδηγεί σε μια «πανσεξουαλική ουτοπία», με τον φόβο του Θεού να ολισθαίνει νομοτελειακά στην ακολασία!

Αναλυτικά τα όσα έγραψε ο Δ. Σούρας για τον Νίκολας Χρηστάκη:

«Η μετά την πανδημία ζωή θα μας βρει χωρίς χρήματα (σπάταλους), χωρίς θρησκεία και σεξουαλικά αχαλίνωτους, όλα αυτά σαν αντίδραση σε ό,τι έχουμε περάσει», γράφει ο ψυχίατρος Δημήτρης Σούρας. Και συνεχίζει: “Τα κυριότερα ένστικτα του ανθρώπου είναι η αυτοπροστασία, το αίσθημα της επιβίωσης και η αποφυγή του επικίνδυνου. Ο μεγαλύτερος φόβος του είναι εκείνος του θανάτου. Η σημαντικότερη αγάπη, η ίδια η ζωή. Η πραγματική βοήθεια – εκτός από την προσωπική δύναμη – η πίστη στον Θεό. Όλα αυτά αναγράφεται ότι θα αναιρεθούν επειδή περάσαμε ένα διάστημα πανδημίας και ασθένειας. Όλα αυτά θα καταργηθούν και δε θα αποτελούν κομμάτια των ψυχικών λειτουργιών”.
Και ο γνωστός ψυχίατρος συνεχίζει; Δημιουργούνται λοιπόν τα εξής ερωτήματα: Ποιος μπορεί να αντικαταστήσει τη λογική, την κρίση, την αντίληψη, τη σκέψη, το συναίσθημα; Μετά τη λήξη του «ιού» δε θα υπάρχουν άνθρωποι, δε θα λειτουργεί η ψυχή; Δε θα είμαστε νέα άτομα σε νέα ζωή με περισσότερες εμπειρίες και περισσότερη σοφία; Θα μεταλλαχθούμε όπως ο ιός ή απλώς θα εξελιχθούμε;”.
Παράλληλα ο Δ. Σούρας επισημαίνει ότι: “η πανδημία στον προηγούμενο αιώνα ήταν κάτι το τελείως διαφορετικό. Ο πληθυσμός λιγότερος, η γνώση ελλιπής, οι ανθρώπινες σχέσεις απλοϊκές. Πώς μπορείς να συγκρίνεις την άνεση στη σημερινή σεξουαλική ζωή με τις σκάλες και τα μπαλκόνια που έπρεπε να ανεβείς για το πρώτο φιλί; Πώς μπορείς να συσχετίσεις τη συνεχή πρόοδο της επιστήμης και της πληροφορίας με εκείνη του 20ού αιώνα; Πώς μπορείς να μιλήσεις για την πίστη στον Θεό (που έτσι και αλλιώς αποτελεί μια εσωτερική και έμφυτη τάση) και να θεωρήσεις ότι θα εξαφανιστεί αποδίδοντάς της την έννοια του βολέματος και του καθησυχασμού; Με ποιο δικαίωμα συγκρίνεις δύο ανόμοιες καταστάσεις;”.
Και καταλήγει: “Οι προβλέψεις για την καθημερινότητα και τη συμπεριφορά μετά την πανδημία είναι άκαιρες και αόριστες, διότι έχουμε να κάνουμε με ξεχωριστούς χαρακτήρες και μοναδικές προσωπικότητες, δηλαδή με τον ΑΝΘΡΩΠΟ! Οι Κασσάνδρες ακόμη και τώρα μιλούν για δραματική αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας χωρίς ερωτηματολόγια, έρευνες και πορίσματα. Στην πραγματικότητα η μόνη αύξηση είναι εκείνη των αγχωδών, καταθλιπτικών διαταραχών.
Μην προτρέχουμε, λοιπόν, γιατί… βιαστικοί και γελασμένοι”.