Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις στο Google NewsΈντονες αντιδράσεις προκαλεί το δημοσίευμα του γερμανικού οικονομικού περιοδικού Wirtschaftswoche, το οποίο αποκαλύπτει ότι μεταξύ των προτάσεων του ολιστικού αναπτυξιακού σχεδίου της ελληνικής κυβέρνησης περιλαμβάνεται πρόβλεψη για επενδύσεις ύψους 1,5 δισ. ευρώ από τη νομιμοποίηση της κάνναβης για ιατρικούς λόγους.
Ενόψει της εξόδου της χώρας από τα προγράμματα διάσωσης τον Αύγουστο, η ΕΕ και κυρίως η Γερμανία, επιθυμούν να γνωρίζουν από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με ποιον τρόπο θα οδηγήσει τη χώρα και πάλι σε αναπτυξιακή ρότα. Ο υπουργός Οικονομικών, Ευκλείδης Τσακαλώτος παρουσίασε στο Eurogroup της Σόφιας το περίφημο ολιστικό σχέδιο για τη μεταμνημονιακή εποχή, το οποίο όμως δεν φαίνεται να προκάλεσε ενθουσιασμό.
«Οι προτάσεις δεν αξίζουν ούτε το χαρτί, στο οποίο γράφτηκαν», σχολίασε υψηλόβαθμο κοινοτικό στέλεχος στη γερμανική εφημερίδα. «Πρόκειται καθαρά για μια εκδήλωση προθέσεων που δεν μπορεί να αξιολογηθεί. Η Κομισιόν αφού έκανε πολλές διορθώσεις απέστειλε το κείμενο στους αποστολείς του για βελτιώσεις».
Η Wirtschaftswoche επισημαίνει ότι το μεγάλο πρόβλημα στην Ελλάδα είναι η έλλειψη επενδύσεων. Το ποσοστό ανέρχεται στο 9%, όταν ο μέσος όρος στην ευρωζώνη είναι το διπλάσιο ποσοστό.
«Με αυτό το ποσοστό επενδύσεων η χώρα δεν έχει κανένα μέλλον» υποστηρίζει ο οικονομολόγος Ντάνιελ Γκρος από τη δεξαμενή σκέψης Centre for European Policy Affairs των Βρυξελλών». Και υποστηρίζει ότι το ποσοστό λιτότητας θα πρέπει να αυξηθεί, όταν αυξηθούν και πάλι οι επενδύσεις. «Το επιχείρημα ότι οι ελληνικές οικογένειες είναι πολύ φτωχές για λιτότητα δεν είναι πειστικό. Η Πορτογαλία, που είναι το ίδιο φτωχή χώρα, είχε ένα πολύ πιο υψηλό ποσοστό λιτότητας».
Υπενθυμίζεται πως έντονη κριτική στην πρώτη γεύση από το αναπτυξιακό σχέδιο είχε ασκήσει και το Bloomberg σε δημοσίευμά του. Συγκεκριμένα, το πρακτορείο σημείωνε ότι το σχέδιο αντιβαίνει τους νόμους των οικονομικών, επισημαίνοντας μάλιστα ότι τα ευρωπαϊκά κράτη θα κρατήσουν σφιχτά το λουρί της επιτήρησης στην Ελλάδα μετά τη λήξη του προγράμματος, θέτοντας ως προϋπόθεση για κάθε ελάφρυνση τους χρέους τη συνέχιση των μεταρρυθμίσεων.
