…που ενώ δεν ενόχλησες κανέναν, δέχθηκες την χλεύη και τους εμπαιγμούς των ανόμων

Είθισται ως γνωστόν την αρχή της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής μετά το πέρας του πρώτου Κατανυκτικού Εσπερινού της Κυριακής της Τυρινής να συγχωρούνται οι χριστιανοί μεταξύ τους, ώστε απαλλαγμένοι από αμαρτίες και πάθη, και συγχωρημένοι και αγαπημένοι να διαβούν το μεγάλο πέλαγος της νηστείας.

Σχόλιο του Σωτήρη Μ. Τζούμα 

Ζητάμε λοιπόν συγνώμη από όλους.
Ιδιαίτερα όμως απ’ τον ανεξίκακο και ελαφροΐσκιωτο ζηλωτή, αυτήν την ψυχή που δεν ενόχλησε κανέναν αλλά  δέχθηκε την χλεύη και τους εμπαιγμούς των ανόμων και βρέθηκε να ομολογεί την πίστη του εν μέσω δαιμόνων.
Συγνώμη γιατί δεν τον υπερασπιστήκαμε όπως έπρεπε και όσο έπρεπε.
Συγνώμη εκ μέρους των… αγαπολόγων θεολογούντων, αλλά και των Ιεραρχών μας, που δεν βρήκαν μια κουβέντα συμπαθείας γι’ αυτό το αγνό στρουθίο του Θεού! Το όνομα του δεν έγινε γνωστό αλλά έγινε γνωστή η πράξη του για την οποία αδιαφορήσαμε ή γελάσαμε!
Μα είναι δυνατόν; Πού ζούμε; Τουρκέψαμε; Αλλαξοπιστήσαμε; Αποχριστιανοποιηθήκαμε; Επιτίθενται σ’ έναν χριστιανό που «έκανε το έγκλημα» (!) να αγαπάει τον Θεό του, να τιμά την Παναγία και να ευλαβείται την αγία εικόνα Της κι εμείς… σφυρίζουμε αδιάφορα; Και δεν βρέθηκε κάποιος να καταδικάσει το γεγονός; Πού είναι η Δικαιοσύνη; Γιατί εθελοτυφλεί; Γιατί παντού δυο μέτρα και δυο σταθμά; Κι εμείς; Δεν είμαστε επίορκοι; Δεν είμαστε δειλοί και ριψάσπιδες;
Την επόμενη Κυριακή θα λέμε βαρύγδουπα κηρύγματα για την νίκη της Ορθοδοξίας, για τους αγώνες που έκαναν οι χριστιανοί και για το αίμα που έχυσαν για την αναστήλωση των εικόνων. Αυτοί έκαναν! Εμείς τι κάνουμε;
Μήπως έχει ξεκινήσει νέος διωγμός κατά των Χριστιανών κι εμείς κοιμόμαστε και αδιαφορούμε; Λέμε, μήπως;