1,3K

Η συγκινητική ανάρτηση του πατέρα του

Έχουν περάσει κιόλας 10 χρόνια από τη μέρα που ο 15χρονος, τότε, Σόλων Καρυδάκης έπεφτε νεκρός σε τροχαίο στη λεωφόρο Κηφισίας, σκορπίζοντας θλίψη στην ελληνική κοινή γνώμη.

Στις 4 Δεκεμβρίου 2009, ο έφηβος πήγαινε στον χορό του σχολείου του με τους φίλους του, όταν χτυπήθηκε και εγκαταλείφθηκε στον δρόμο από ασυνείδητο οδηγό. Το παιδί νοσηλεύτηκε για μέρες στην εντατική, όμως τελικά στις 9 Νοεμβρίου έχασε τη μάχη για τη ζωή.

Το δυστύχημα συνέβη τη στιγμή που ο 15χρονος διέσχιζε διάβαση πεζών στο ύψος του Ψυχικού. Εκείνη την ώρα, ένας οδηγός με αυξημένη ταχύτητα, αγνόησε το κόκκινο φανάρι, παρέσυρε το παιδί, το τραυμάτισε θανάσιμα και το εγκατέλειψε.

Στη μνήμη του παιδιού, ο πατέρας του ίδρυσε σύλλογο για τα τροχαία ατυχήματα, ενώ έκανε δωρεά την κατασκευή της πεζογέφυρας «Σόλων Καρυδάκης» που βρίσκεται στη λεωφόρο Κηφισίας, στο ύψος της οδού Στεφάνου Δέλτα, στα όρια Ψυχικού και Φιλοθέης.

Το μήνυμα του πατέρα στο Facebook

Ο πατέρας του παιδιού, Φίαδων Καρυδάκης, με ανάρτησή του στο Facebook θυμάται εκείνες τις ώρες και καλεί τον κόσμο να οδηγεί σαν να πρόκειται να συναντήσει στην επόμενη στροφή τον «Σολωνάκο, ή κάποιο άλλο παιδί, που θα προσπαθεί να διασχίσει τον δρόμο».

Αναλυτικά, η ανάρτηση του πατέρα:

Έχουν περάσει δέκα χρόνια από την Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2009, που στις 11.30 μμ, καθώς ο Σολωνάκος πηγαίνοντας με φίλους πεζός στο χορό του σχολείου του, χτυπήθηκε και εγκαταλείφθηκε στον δρόμο από διερχόμενο αυτοκίνητο με συμπεριφορά και ταχύτητα που δεν μπορεί να φανταστεί κανείς…

Λίγες μέρες αργότερα στις 9 Δεκεμβρίου, ο Σόλων, που νοσηλευόταν από την πρώτη στιγμή στην εντατική εγκατέλειψε τούτο τον κόσμο, την ματαιότητα του οποίου αν και τόσο μικρός μπόρεσε τόσο καλά να γνωρίσει.

Πέρασαν δέκα χρόνια…

Σήμερα ο Σόλων θα ήταν 25 ετών αλλά όλα σταμάτησαν για πάντα, λίγο πρίν τα 15. Ο δράστης του εγκλήματος έχει ξεπεράσει τα 40. Γι’ αυτόν, που δεν σταμάτησε εκείνο το βράδυ, δεν σταμάτησε τίποτα…

Αυτή τη μέρα, αυτό το βράδυ σας ζητώ να τον θυμηθείτε, το χαμόγελό του, το πνεύμα του, τη δική του μοναδική προσέγγιση στην ζωή, την τόσο έντονη παρουσία του που χάθηκαν, μαζί με τα όνειρά του…

Και όταν σας φέρει ο δρόμος σας από το σημείο που έφυγε στην Κηφισίας, εκεί που είναι η γέφυρά του, μια έμπρακτη συγγνώμη της κοινωνίας προς τα παιδιά της, που δεν θέλησε να προστατεύσει, ας σταθείτε λίγο, να του αφιερώσετε μια στιγμή, μια σκέψη, ένα λουλούδι, ένα δάκρυ.

Εμείς θα είμαστε εκεί, όπως κάθε χρόνο γιατί για εμάς, δεν πέρασε, ούτε μια στιγμή που δεν μας έλειψε, ούτε μία ώρα που δεν τον σκεφτήκαμε, ούτε μια μέρα που δεν κλάψαμε!

Σάς ζητώ όμως ακόμη κάτι περισσότερο και όχι μόνο για σήμερα αλλά για πάντα, για κάθε στιγμή.

Να οδηγείτε, σαν να πρόκειται στην επόμενη στροφή, να συναντήσετε το Σολωνάκο, ή κάποιο άλλο παιδί, που θα προσπαθεί να διασχίσει τον δρόμο».