Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις στο Google NewsΤην επόμενη εβδομάδα αυτη την ημέρα, στις 25 Σεπτεμβρίου, οι Γερμανοί θα γνωρίζουν ποιος θα είναι ο επόμενος Καγκελάριός τους.
Εκτός κι αν υπάρξουν έκτακτες εξελίξεις στο μεταξύ, οι πιθανότητες είναι υπέρ του να παραμείνει η Angela Merkel στο “πλυντήριο” -το ψευδώνυμο που δίνεται στην Καγκελαρία. Αυτό που δεν είναι καθόλου σαφές, είναι η σύνθεση της επόμενης κυβέρνησης. Αλλά ένα από τα λίγα πράγματα που είναι βέβαιο, είναι πως θα πρόκειται για έναν συνασπισμό.
Η άλλη βεβαιότητα στις γερμανικές εκλογές είναι πως η επόμενη κυβέρνηση χρειάζεται μια ξεκάθαρη ιδέα για την κατεύθυνση της Ευρώπης. Η μεταρρύθμιση της ευρωζώνης, η μεταναστευτική, προσφυγική πολιτική και η πολιτική ασύλου, καθώς και τα ζητήματα της ασφάλειας και της άμυνας, πρέπει να αντιμετωπιστούν άμεσα.
Οι συζητήσεις για τέτοια ζητήματα ανεστάλησαν μέχρι μετά τις προεδρικές εκλογές στη Γαλλία τον περασμένο Μάιο, και τέθηκαν ξανά σε αναμονή μέχρι τις γερμανικές εκλογές. Αλλά η αναμονή τώρα τελειώνει. Αυτό θα επιτρέψει στο Παρίσι και στο Βερολίνο να επεξεργαστούν από κοινού σε ποιες πτυχές της ενοποίησης της ΕΕ στο σύνολό της, και της ευρωζώνης συγκεκριμένα, συμφωνούν ή διαφωνούν. Η Γερμανία θα χρειαστεί ένα σταθερό συνασπισμό για να αντιμετωπίσει αυτά τα ζητήματα, ανεξαρτήτως από το ποιος θα εκλεγεί Καγκελάριος.
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν το συντηρητικό κόμμα της Merkel ότι δεν κατορθώνει να συγκεντρώσει το 40% των ψήφων που θα της έδινε ένα πλεονέκτημα καθώς θα καθιστούσε λιγότερο περίπλοκο το σχηματισμό συνασπισμού. Ένας άλλος παράγοντας που επισημαίνεται σε αυτές τις εκλογές, είναι το Alternative for Germany (AfD).
Αυτό το εθνικιστικό, ευρωσκεπτικιστικό, αντί-ισλαμικό, αντί-μεταναστευτικό και συχνά αντί-σημιτικό κόμμα πρόκειται να κερδίσει το 12% των ψήφων, εάν οι δημοσκοπήσεις αποδειχθούν σωστές.
Παρά τις συχνά δημόσιες διαφωνίες για το στυλ ηγεσίας του κόμματος, το AfD σπρώχνει συνεχώς το μήνυμα στο εσωτερικό εναντίον του Ισλάμ και εναντίον της μετανάστευσης, επιμένοντας ότι η απόφαση της Merkel το 2015 να δώσει ασφάλεια και καταφύγιο σε ένα εκατομμύριο πρόσγυγες -η πλειονότητα αυτών από την Συρία και το Ιράκ- ήταν λάθος για τη Γερμανία και για την Ευρώπη. Το γεγονός ότι το κόμμα έχει προχωρήσει τόσο πολύ με βάση τις δημοσκοπήσεις, και έχει λάβει έδρες στις περιφερειακές εκλογές, δείχνει το βαθμό απήχησης του AfD στους ψηφοφόρους.
Εάν το AfD γίνει το τρίτο μεγαλύτερο κόμμα στη Γερμανία, αυτό θα σήμαινε μια ριζική αλλαγή στη γερμανική εσωτερική πολιτική. Θα είχε σπάσει μια συγκεκριμένη συναίνεση για το πολιτικό status quo, το οποίο για δεκαετίες έχει εξαπλωθεί μεταξύ του κέντρου, της δεξιάς και της αριστεράς.
Η στήριξη για το AfD -τουλάχιστον μέχρι τώρα- έχει συμπέσει με την παρακμή του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας (SPD).
Ο Martin Schulz, ο οποίος είναι αντίπαλος της Merkel, δεν φαίνεται να είναι σε θέση να αλλάξει τα μυαλά των ψηφοφόρων. Ο πρώην πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αν και ευγενικός στη διάρκεια των προεκλογικών συγκεντρώσεων, δεν ήταν σε θέση να θέσει κανένα ζήτημα που θα είχε πραγματικό ενδιαφέρον. Τη μία ημέρα μιλούσε για την κοινωνική δικαιοσύνη, την επόμενη για τη βελτίωση της εκπαίδευσης, όλα ευγενή ζητήματα.
Αλλά οι Σοσιαλδημοκράτες που είναι στον κυβερνητικό συνασπισμό με τους συντηρητικούς της Merkel από το 2013, δεν είναι σε θέση να εξηγήσουν στους ψηφοφόρους γιατί θα πρέπει να ψηφίσουν τον Schulz και όχι τη Merkel. Η Τελευταία δημοσκόπηση του ARD-DeutschlandTrend, δίνει στο SPD το 20%. Εάν επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις, θα είναι η χειρότερη επίδοση του κόμματος σε οποιεσδήποτε ομοσπονδιακές εκλογές.
Πίσω από το AfD είναι οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες (FDP), κόμμα υπέρ των επιχειρήσεων με επικεφαλής τον Christian Lindner. Μετά από μια απουσία από το κοινοβούλιο τα τελευταία τέσσερα χρόνια, το FDP είναι σίγουρο ότι η πολιτική “ξηρασία έχει τελειώσει και ότι μπορεί να κερδίσει 10%, αν όχι και περισσότερο, των ψήφων. Πάνω από όλα, το FDP είναι τόσο σίγουρο που ακόμη και αξιωματούχοι του κόμματος δηλώνουν ότι θα κάνουν σκληρό παζάρι με τη Merkel καθώς αυτοί θα είναι οι φυσικοί της εταίροι στον συνασπισμό.
Μακάρι να ήταν τόσο απλό.
Οι Merkel και Lindner ίσως να μην μπορέσουν να συγκεντρώσουν αρκετές ψήφους για να σχηματίσουν τον επόμενο συνασπισμό. Υπάρχει συζήτηση για μια κυβέρνηση-Jamaica. Τα χρώματα, μαύρο για τους συντηρητικούς, κίτρινο για το FDP και πράσινο για, τους Πράσινους. Απλώς φαντάστείτε το παζάρι που θα λάβει χώρα για το ποιο κόμμα θα αναλάβει το υπουργείο Οικονομικών και ποιο το υπουργείο Εξωτερικών. Για να μην αναφέρουμε τον χρόνο που θα χρειαστεί για να επιτευχθεί μια συμφωνία συνασπισμού.
Όταν η Merkel εξελέγη για πρώτη φορά Καγκελάριος το Σεπτέμβριο του 2005, της πήρε δέκα εβδομάδες να συμφωνήσει σε μια συμφωνία συνασπισμού με τους μικρότερους εταίρους, τους Σοσιαλδημοκράτες.
Και να μην ξεχνάμε το Die Linke ή το Κόμμα της Αριστεράς το οποίο θα μπορούσε να κερδίσει το 9% των ψήφων.
Το θέμα είναι πως αυτά τα τέσσερα κόμματα, συμπεριλαμβανομένου του AfD, έχουν κατακερματίσει την αντιπολίτευση. Συναγωνίζονται στον ίδιο χώρο, μεταξύ του 7,5%και του 12%, διαιρώντας έτσι τις ψήφους και περιπλέκοντας την οικοδόμηση συνασπισμού για όποιον γίνει ο επόμενος Καγκελάριος.
Και πάλι εάν η Merkel επρόκειτο να ηγηθεί ενός τέτοιου Jamaica-συνασπισμού, θα έδειχνε πόσο έχουν μετακινηθεί οι Χριστιανοδημοκράτες προς το κέντρο αν όχι σε μια ήπια αριστερά, υπό την ηγεσία της Καγκελαρίου. Πραγματικά, η δημοσκόπηση του ARD-DeutschlandTrend έδειξε ότι το 46% των συντηρητικών ψηφοφόρων θα προτίμουσε έναν συνασπισμό Jamaica, αλλά το 45% θέλει να διατηρηθεί ο ευρύς συνασπισμός.
Στο στρατόπεδο του SPD, το 50% των υποστηριτκών θέλει να παραμείνει στον ευρύ συνασπισμό, ενώ το 46% θα ήθελε το κόμμα να προχωρήσει στην αντιπολίτευση. Περί τις 18:00 στις 24 Σεπτεμβρίου, η Merkel, ο Schulz και οι ηγέτες των άλλων κομμάτων θα ξέρουν που θα βρίσκονται. Το Πρώτο Μέρος της αναμονής θα έχει τελειώσει. Ξεκινάει το δεύτερο μέρος.
Πηγή: εδώ.
