Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις στο Google NewsΤο όνομά του ταυτίστηκε με τις παραστάσεις στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου – και κυρίως με τις στιγμές που ακολουθούσαν την τελευταία υπόκλιση των ηθοποιών.
Μετά το χειροκρότημα του κοίλου, το ραντεβού καλλιτεχνών, θεατών και δημοσιογράφων ήταν σταθερό στα τραπέζια της καταπράσινης αυλής του. Ανάμεσα στις δεκάδες φωτογραφίες ηθοποιών και σκηνοθετών που είχαν περάσει από τα τραπέζια του και είχαν δοκιμάσει τη μαμαδίστικη κουζίνα του.
Είχαν αφήσει μαζί με τις υπογραφές τους, που γεμίζουν τους τοίχους, επιτυχίες, χαμόγελα και απογοητεύσεις. Είχαν ξενυχτήσει και είχαν ξημερωθεί πίνοντας κρασί, με αποτέλεσμα κάποια στιγμή εκείνος να κλειδώνει το μαγαζί και να τους αφήνει να συνεχίζουν το ποτό τους στα τραπεζάκια του δρόμου.
Το άλλοτε καφενεδάκι, που έγινε το πιο διάσημο στέκι της αργολικής γης και υποδέχτηκε τα μεγαλύτερα ονόματα του θεάτρου, δεν ήταν απλώς μια ανοιχτή αγκαλιά για τους συντελεστές των παραστάσεων και τους θεατρόφιλους.
Ηταν κι ένα βαρόμετρο για το πώς είχε πάει η παράσταση. Η διάθεση, τα χαμόγελα ή η κατήφεια, τα παραλειπόμενα κυκλοφορούσαν όπως τα πιάτα, κάνοντας το μαγαζί απαραίτητο στέκι, αλλά και «εργαλείο» για όσους δημοσιογράφους καλύπτουν το πολιτιστικό ρεπορτάζ.
Ο Λεωνίδας Λιακόπουλος, που έδωσε το όνομά του στο ταβερνάκι του Λυγουριού και πέρασε τη σκυτάλη στις άξιες επόμενες γενιές της οικογένειάς του εφοδιάζοντας τες όχι μόνο με συνταγές μαγειρικής, αλλά και με τα μυστικά της ειλικρινούς φιλοξενίας, έφυγε χθες από τη ζωή αφήνοντας πίσω του μια σπουδαία παρακαταθήκη φτιαγμένη μόνο με αγάπη και χαμόγελο.
Η κηδεία του θα γίνει σήμερα στις 16.00 από τον ιερό ναό του Αγίου Βασιλείου στο Λυγουριό.
Από tanea.gr
