Σήμερα, Τετάρτη 7 Μαΐου, το Βατικανό βυθίζεται στη σιωπή και τη μυστικότητα μιας διαδικασίας που χρονολογείται από τον Μεσαίωνα. Οι 133 εκλέκτορες Καρδινάλιοι της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας εισέρχονται στην Καπέλα Σιξτίνα, κάτω από την εμβληματική τοιχογραφία της «Τελικής Κρίσης» του Μιχαήλ Αγγέλου, για να ξεκινήσουν την απόλυτα μυστική αποστολή τους: την εκλογή του νέου Ποντίφικα που θα διαδεχθεί τον πάπα Φραγκίσκο, ο οποίος πέθανε σε ηλικία 88 ετών.

Το Κονκλάβιο αυτό χαρακτηρίζεται ήδη ως το πολυπληθέστερο και ενδεχομένως το πιο απρόβλεπτο στην ιστορία της Καθολικής Εκκλησίας.

Έπειτα από δημόσια λειτουργία που θα πραγματοποιηθεί στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου, οι Καρδινάλιοι αποσύρονται στην Καπέλα Σιξτίνα, αποκλεισμένοι από τον έξω κόσμο μέχρι να επιτευχθεί η εκλογή του νέου Πάπα.

Το Κολέγιο των Καρδιναλίων που άφησε ως παρακαταθήκη ο πάπας Φραγκίσκος είναι εντυπωσιακά πολυσυλλεκτικό, αλλά και βαθιά διχασμένο.

Από τη μία πλευρά βρίσκονται εκείνοι που στηρίζουν τις προοδευτικές μεταρρυθμίσεις του Φραγκίσκου, και από την άλλη όσοι επιθυμούν επιστροφή στην παράδοση.

Η διαδικασία της ψηφοφορίας

Κάθε ημέρα θα διεξάγονται έως τέσσερις ψηφοφορίες, ωστόσο σήμερα, την πρώτη ημέρα του Κονκλαβίου, θα πραγματοποιηθεί μόλις μία.

Θα μπορεί να διακρίνει κανείς τον καπνό από την πλατεία του Αγίου Πέτρου στις 10:30 τοπική ώρα -μόνον σε περίπτωση εκλογής του νέου Πάπα- και στις 12 το μεσημέρι.

Το απόγευμα, σε περίπτωση αίσιας ψηφοφορίας, ο άσπρος καπνός θα βγει γύρω στις 17:30, διαφορετικά η καπνοδόχος και η σόμπα της Καπέλα Σιξτίνα θα χρησιμοποιούνται στο τέλος της ημέρας και μετά το πέρας της τέταρτης ψηφοφορίας, περίπου στις 19:30 το απόγευμα ώρα Ιταλίας.

Οι υποψήφιοι και τα στρατόπεδα

Η φημολογία για το ποιος θα διαδεχθεί τον Φραγκίσκο είχε ξεκινήσει πριν ακόμη τον θάνατό του. Περισσότερα από 20 ονόματα περιλαμβάνονται σε ανεπίσημες λίστες. Ο ανερχόμενος «αστέρας» των τελευταίων ημερών είναι ο Αμερικανός καρδινάλιος Robert Prevost, ο οποίος περιγράφεται από την καθολική εφημερίδα Crux ως άνθρωπος με «σταθερή κρίση και οξεία ικανότητα να ακούει».

Η άνοδός του έχει επισκιάσει τον Pietro Parolin, τον καρδινάλιο γραμματέα του Βατικανού, ο οποίος θεωρείται εξαιρετικός διπλωμάτης, αλλά ίσως υπερβολικά «βαρετός» για να εμπνεύσει τα 1,4 δισεκατομμύρια Καθολικούς του κόσμου, σχολιάζει ο Guardian.

Ένας ακόμα υποψήφιος είναι ο Luis Antonio Tagle από τις Φιλιππίνες, γνωστός και ως «ο Ασιάτης Φραγκίσκος», όμως όπως και ο Parolin, έχει δεχθεί κριτική για τη διαχείριση περιπτώσεων σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών από ιερείς.

Στο προοδευτικό στρατόπεδο, μαζί με τον Tagle, περιλαμβάνονται οι καρδινάλιοι Matteo Zuppi και Pierbattista Pizzaballa από την Ιταλία –ο τελευταίος γνωστός για τη δράση του υπέρ της ειρήνης και τη μακροχρόνια παρουσία του στην Ιερουσαλήμ–, καθώς και οι Jean-Claude Hollerich από το Λουξεμβούργο, Timothy Radcliffe από το Ηνωμένο Βασίλειο και Michael Czerny από τον Καναδά.

Από την παραδοσιακή πλευρά ξεχωρίζουν ο Péter Erdő από την Ουγγαρία και ο Robert Sarah από τη Γουινέα, ο οποίος έχει επικρίνει ανοιχτά το παποσύνη του Φραγκίσκου. Αν και δεν θεωρούνται φαβορί, πίσω από την παρασκηνιακή πίεση για έναν συντηρητικό Πάπα βρίσκονται ο Αμερικανός επίσκοπος Raymond Burke –υποστηρικτής του Ντόναλντ Τραμπ– και ο Γερμανός Gerhard Müller, ο οποίος προειδοποίησε πως «η Εκκλησία μπορεί να διχαστεί αν δεν εκλεγεί ένας ορθόδοξος Πάπας».

Όμως, η ιστορία του Κονκλαβίου υπενθυμίζει ότι «όποιος μπαίνει στο κονκλάβιο ως Πάπας, βγαίνει Καρδινάλιος».

Οι πιο προβεβλημένοι υποψήφιοι σπάνια επιβιώνουν μέχρι το τέλος. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο (πάπας Φραγκίσκος) που το 2013 δεν βρισκόταν καν στις πρώτες λίστες, αλλά κατέληξε να εκλεγεί ως Ποντίφικας.

enikos.gr