Το μήνυμα ευγνωμοσύνης του π. Άλεξ Καρλούτσου, “κύκνειο άσμα” μετά από μισό αιώνα

Αγαπητέ μου φίλε,

Γράφω για να σας ευχαριστήσω για την υποστήριξη της επί δεκαετίες διακονίας μου στην Αρχιεπισκοπή και τη συνεργασία μαζί μου κατά τη διάρκεια των 47 ετών διακονίας μου εκεί και των 51 ετών υπηρεσίας ως ιερέας στην Εκκλησία μας στην Αμερική.

Όπως έγραψα στον Σεβασμιώτατο Αρχιεπίσκοπο Ελπιδοφόρο στις 25 Μαρτίου φέτος, «η σύζυγός μου Πρεσβυτέρα Ξανθή και εγώ κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε και νιώθουμε και οι δύο ότι είναι η κατάλληλη στιγμή να υπηρετήσουμε τώρα την τοπική μας Εκκλησία στο Hamptons και να περάσουμε πολύτιμο χρόνο με παιδιά και εγγόνια». Δήλωσα επίσης τότε: «Αποσύρομαι, αλλά δεν θα αποχωρήσω». Με τις ευλογίες του Αρχιεπισκόπου, θα συνεχίσω να συνεργάζομαι με το Τάγμα του Αγίου Ανδρέα για τη συγκέντρωση κεφαλαίων για το Ίδρυμα του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου και θα εργαστώ μέχρι τον Απρίλιο του 2022 για την ολοκλήρωση του Εθνικού Ναού του Αγίου Νικολάου.

Δεν ήταν ποτέ επιθυμία μου να «πεθάνω στην καρέκλα» ή να κάτσω πίσω από ένα γραφείο της Αρχιεπισκοπής μέχρι την τελευταία μου πνοή. Η ελπίδα μου ήταν πάντα να περάσω τις υπόλοιπες μέρες μου, τις τελευταίες μου μέρες, μπροστά σε μια Αγία Τράπεζα εκεί  όπου ξεκίνησε η υπηρεσία μου στον Χριστό και την Εκκλησία Του. Έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα για να διαφυλάξω και να αυξήσω την Παρακαταθήκη, την «Ιερή Κατάθεση της Πίστεως», που μου εμπιστεύτηκε ο Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος στις 11 Σεπτεμβρίου 1970 και, στη συνέχεια, να ανταποκριθώ στις προκλήσεις και να υπηρετήσω τις διακονίες που μου έδωσε αυτός ο μεγάλος Αρχιεπίσκοπος. Ευλογημένη μνήμη και από τους άξιους διαδόχους του.

Ήθελα απλώς να γράψω αυτό το σημείωμα εκφράζοντας τη βαθιά μου ευγνωμοσύνη σε όλους, είτε είναι φίλοι μου είτε όχι. Έχω μάθει πολλά για τον εαυτό μου και από τους δύο και το καθένα με βοήθησε να γίνω, ελπίζω, καλύτερος υπηρέτης/εργάτης στην πορεία. Προς ενημέρωσή σας, από την 1η Ιανουαρίου 2022, τα email επικοινωνίας μου θα είναι το Ίδρυμα ([email protected]) ή η Εκκλησία ([email protected]), αλλά το κινητό μου παραμένει ίδιο.

Κλείνοντας, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, όπως έκανα τη βραδιά που οι Άρχοντες τίμησαν εμένα και την Ξανθή, τον παρακάτω προβληματισμό με τίτλο «ΠΑΝΤΩΣ» της Μητέρας Τερέζας, που μοιάζει απόλυτα ανάλογος με την αφήγηση της ζωής μας ως Πρεσβυτέρας και Ιερέως:

«Οι άνθρωποι είναι συχνά ασυνάρτητοι, παράλογοι και εγωκεντρικοί. Συγχωρέστε τους πάντως.
Εάν είστε ευγενικοί, οι άνθρωποι μπορεί να σας κατηγορήσουν για εγωιστικά, απώτερα κίνητρα. Να είστε  ευγενικοί  πάντως.Εάν είστε επιτυχημένοι, θα κερδίσετε μερικούς ψεύτικους φίλους και μερικούς αληθινούς εχθρούς. Πετύχετε  πάντως.Εάν είστε ειλικρινής και ντόμπρος, οι άνθρωποι μπορεί να σας εξαπατήσουν. Να είσαι ειλικρινής και ντόμπρος  πάντως.
Όταν ξοδεύεις χρόνια χτίζοντας, κάποιος θα μπορούσε να καταστρέψει μέσα σε μια νύχτα. Χτίσε πάντως.
Αν βρείτε γαλήνη και ευτυχία, μπορεί να ζηλέψουν. Να είσαι ευτυχισμένος πάντως.

Το καλό που κάνετε σήμερα, οι άνθρωποι θα ξεχάσουν αύριο. Κάνε το  καλό πάντως.

Δώσε στον κόσμο ό,τι καλύτερο έχεις, και μπορεί να μην είναι ποτέ αρκετό. Δώσε στον κόσμο ό,τι καλύτερο έχεις πάντως.Βλέπετε σε τελική ανάλυση, είναι ανάμεσα σε εσάς και τον Θεό.  Δεν ήταν ποτέ ανάμεσα σε εσάς και αυτούς πάντως. 

Όπως ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος επικαλέστηκε στα τελευταία του λόγια «Δόξα σοι ο Θεός για όλα».

Με αγάπη, ευγνωμοσύνη και σεβασμό,

π.Αλεξ Καρλούτσος

FATHER ALEXANDER KARLOUTSOS
Protopresbyter of the Ecumenical Patriarchate

My Dear Friend, I write to thank you for supporting my decades-long ministry at the Archdiocese and working with me during my 47 years of ministry there, and the 51 years of service as a priest to our Church in America. As I wrote to His Eminence Archbishop Elpidophoros on March 25th this year, “my wife Presvytera Xanthi and I have done our best and we both feel it is the right time to now serve our local Church in the Hamptons and have more precious time with our children and grandchildren.” I also stated then, “I am retiring, but I will not be retreating.” With the blessings of the Archbishop, I will continue to work with the Order of Saint Andrew to raise funds for the Ecumenical Patriarch Bartholomew Foundation, and work until April, 2022, to bring about the completion of the Saint Nicholas National Shrine. It has never been my desire to ‘die in the saddle.’ or to sit behind an Archdiocesan desk until my last breath. My hope has always been to spend my remaining days, my last days, in front of an Altar Table where my service to Christ and His Church began. I have done my best to safeguard and increase the Parakatatheke, the “Sacred Deposit of the Faith,” entrusted me by Archbishop Iakovos on September 11, 1970 and, thereafter, to meet the challenges and serve the ministries given me by this great Archbishop of blessed memory and by his most worthy successors. I simply wanted to write this note expressing my profound gratitude to everyone, whether they may be my friend or not. I have learned a lot about myself from both and each helped me become, hopefully, a better servant/leader along the way. For your information, beginning January 1, 2022, my contact emails will be the Foundation ([email protected]) or the Church ([email protected]), but my cell phone remains the same. In closing, I would like to share with you all, as I did on the night when the Archons honored Xanthi and me, the following reflection entitled “ANYWAY” by Mother Theresa, which seems completely apropos to the narrative of our lives as Presvytera and Priest:

People are often unreasonable, illogical and self centered; forgive them anyway.If you are kind, people may accuse you of selfish, ulterior motives; be kind anyway. If you are successful, you will win some false friends and some true enemies; succeed anyway. If you are honest and frank, people may cheat you; be honest and frank anyway.When you spend years building, someone could destroy overnight; build anyway. If you find serenity and happiness, they may be jealous; be happy anyway. The good you do today, people will forget tomorrow; do good anyway. Give the world the best you have, and it may never be enough; give the world the best you have anyway. You see in the final analysis, it is between you and God; it never was between you and them anyway.

As Saint John Chrysostom invoked in his final words “Glory be to God for everything.” With love, gratitude, and respect,

Father Alexander Karloutsos Protopresbyter of the Ecumenical Patriarchate Greek Orthodox Archdiocese of America [email protected]