Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις στο Google NewsΘλίψη έχει προκαλέσει η είδηση του θανάτου του ηθοποιού Νίκου Ξανθόπουλου, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 89 ετών, μετά από σοβαρά προβλήματα υγείας.
Η κηδεία του ηθοποιού θα τελεστεί την ερχόμενη Τρίτη 24 Ιανουαρίου στις 13:00 στο Α’ νεκροταφείο Αθηνών.
Συλλυπητήρια μηνύματα από τον πολιτικό κόσμο
Συλλυπητήριο μήνυμα για την απώλεια του Νίκου Ξανθόπουλου έστειλε η ηγεσία του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού. Συγκεκριμένα, μόλις πληροφορήθηκε την απώλεια του Νίκου Ξανθόπουλου, η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Η μακρόχρονη παρουσία του Νίκου Ξανθόπουλου στον κινηματογράφο, στο θέατρο, στη μουσική και στην τηλεόραση παρουσιάζει δύο όψεις: Εκείνη του λαϊκού ειδώλου, του «παιδιού του λαού», με τις δημοφιλείς μελοδραματικές ταινίες του, που αποτύπωναν τους προβληματισμούς της δεκαετίας του ΄60. Μεγάλοι συνθέτες, ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Κώστας Καλδάρας, ο Σταύρος Ξαρχάκος, ο Χρήστος Νικολόπουλος του εμπιστεύθηκαν τραγούδια τους, που γνώρισαν τεράστια επιτυχία, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στις χώρες, όπου ζούσαν Ελληνες μετανάστες. Στο θέατρο, που πρωταγωνίστησε, τον υποστήριζαν οι στιβαρές θεατρικές ρίζες του – θιασάρχης ο ίδιος- και οι σπουδαίες συνεργασίες του με την Κυρία Κατερίνα, τον Δημήτρη Ροντήρη, τον Μάνο Κατράκη.
Ο Νίκος Ξανθόπουλος υπήρξε ένας βαθιά καλλιεργημένος καλλιτέχνης, ευαίσθητος πολίτης απέναντι στα κοινωνικά μηνύματα των καιρών, ευγενής άνθρωπος, ο οποίος εξέφρασε το λαϊκό συναίσθημα, τον πόνο της προσφυγιάς και της εσωτερικής μετανάστευσης με αυθεντικό τρόπο. Ένα μεγάλο μέρος του κοινού ταυτίστηκε με την ειλικρίνεια και την αμεσότητα με την οποία μετέφερε αυτά τα συναισθήματα. Τον αγκάλιασε, τον αγάπησε και τον τίμησε ως δικό του άνθρωπο. Ηταν ένα οικείο πρόσωπο, σε μια εποχή που η Ελλάδα άλλαζε με ταχείς, δραματικούς ρυθμούς. Αποχαιρετώντας τον Νίκο Ξανθόπουλο, εκφράζω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στην οικογένειά του και στους πολλούς φίλους του».
Ο Υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Νικόλας Γιατρομανωλάκης προέβη στην ακόλουθη δήλωση:
«Αποχαιρετούμε τον Νίκο Ξανθόπουλο, τον ηθοποιό με τον οποίο ταυτίστηκε όλη η προσφυγιά στην Ελλάδα της δεκαετίας του 60’. «Το παιδί του λαού» όπως τον αποκαλούσαν, μέσα από τις αναρίθμητες δραματικές ταινίες στις οποίες πρωταγωνίστησε, αποτίοντας φόρο τιμής στην εργατική τάξη, ενώ γέμιζε ασφυκτικά τους κινηματογράφους της εποχής. Θιασάρχης, ηθοποιός και τραγουδιστής, ο Ξανθόπουλος συγκινούσε πάντα το κοινό, τόσο με το υποκριτικό του ταλέντο, όσο και με τα τραγούδια του. Η παρουσία του στη δισκογραφία είναι αξιοσημείωτη, καθώς συνεργάστηκε με μεγάλους συνθέτες και στιχουργούς όπως ο Μίκυς Θεοδωράκης, ο Απόστολος Καλδάρας, η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, ο Χρήστος Νικολόπουλος και ο Σταύρος Ξαρχάκος ενώ πραγματοποίησε πολλές περιοδείες στο εξωτερικό που τον κατέστησαν ακόμα πιο αγαπητό στην ελληνική ομογένεια.
Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του και στους οικείους του»
Ο Νίκος Ξανθόπουλος αποτέλεσε μία σπάνια περίπτωση κοινωνικού ινδάλματος μέσα από τους ρόλους του στον ελληνικό κινηματογράφο», τονίζει ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ για την απώλεια του Νίκου Ξανθόπουλου, εκφράζοντας συλλυπητήρια προς την οικογένειά του.
Αναφέρει ειδικότερα ότι ο Νίκος Ξανθόπουλος «δημιούργησε μια κινηματογραφική περσόνα που εξέφραζε εκατομμύρια Έλληνες, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο». «Οι δυσκολίες, οι καημοί και ο καθημερινός αγώνας όλων αυτών των ανθρώπων, σε μια περίοδο που τα εργασιακά δικαιώματα ήταν ανύπαρκτα εκφράστηκαν με λαϊκό και αυθεντικό τρόπο από τις ταινίες που πρωταγωνιστούσε ο Νίκος Ξανθόπουλος και σημείωναν πρωτοφανή για την ιστορία του ελληνικού σινεμά αριθμό εισιτηρίων. Τα βάσανα, δε, των Ελλήνων μεταναστών και προσφύγων πήραν σάρκα και οστά μέσα από τη απαράμιλλη φωνή του στο τραγούδι», σημειώνει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ τονίζει επιπλέον πως «η γνήσια και διακριτική δημόσια παρουσία του τα τελευταία χρόνια επιβεβαίωσε τους λόγους που πέρα από δημοφιλής πρωταγωνιστής, υπήρξε και άνθρωπος που απολάμβανε μέχρι τον θάνατό του την αγάπη του κόσμου».
«Αποχαιρετούμε με θλίψη και σεβασμό τον Νίκο Ξανθόπουλο, που σφράγισε με τον χαρακτηριστικό τρόπο ερμηνείας του, μια ολόκληρη εποχή του ελληνικού κινηματογράφου» αναφέρει σε ανακοίνωση του το ΚΚΕ.
«Παιδί προσφυγικής οικογένειας, γεννημένος στη Ν. Ιωνία, μεγαλώνοντας με τα σκληρά βιώματα της φτώχειας, ο Νίκος Ξανθόπουλος, επίσης παιδί αντιστασιακού την περίοδο της ναζιστικής κατοχής, αποτύπωσε στις ερμηνείες του, παρά τον στόμφο που του χάρισε το τρυφερό και απολύτως αναγνωρίσιμο προσωνύμιο ‘παιδί του λαού’, την τιμιότητα, την ανιδιοτέλεια, τις διαψεύσεις και τις ελπίδες και κυρίως τον μόχθο και την προσπάθεια για μια καλύτερη ζωή, για την οποία πάλευαν οι άνθρωποι στις λαϊκές γειτονιές.
Αυτός ο μόχθος ήταν και το περιεχόμενο της δικής του ζωής, καθώς ο Νίκος Ξανθόπουλος που υπήρξε και αθλητής της ΑΕΚ, στη συνέχεια, με ίνδαλμά του τον Μάνο Κατράκη, σπούδασε στο Εθνικό Θέατρο, αφοσιώθηκε κυρίως στον κινηματογράφο, υπήρξε λαϊκός ερμηνευτής με πλούσιο ρεπερτόριο και σημαντικές συνεργασίες, με τους Ε. Παπαγιαννοπούλου, Α. Καλδάρα, Χ. Νικολόπουλο, Α. Πάνου, Σ. Ξαρχάκο κ.α., ενώ σε όλη του τη ζωή λάτρευε το διάβασμα» επισημαίνει το κόμμα στην ανακοίνωσή του.
Το ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του.
Η πορεία του ηθοποιού
Ο Νίκος Ξανθόπουλος γεννήθηκε στις 4 Μαρτίου 1934 στη Νέα Ιωνία, στην προσφυγική γειτονιά της Αθήνας. Παιδί Ποντίων προσφύγων, μεγάλωσε φτωχικά μαζί με τη μητέρα του, που τον μεγάλωσε ουσιαστικά μόνη της, καθώς ο πατέρας του απουσίαζε για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Ο πατέρας του δούλευε περιστασιακά ως τσαγκάρης και ψαράς, ενώ κατά τη διάρκεια της Κατοχής φυλακίστηκε για τη αντιστασιακή του δράση. Κατά τα εφηβικά του χρόνια υπήρξε αθλητής της ΑΕΚ.
Μεγαλώνοντας αποφάσισε να ασχοληθεί με το θέατρο, παρότι αρχικά τον γοήτευε η ιδέα να γίνει φιλόλογος. Ίνδαλμά του υπήρξε ο Μάνος Κατράκης.
Σπούδασε στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Έκανε την πρώτη επαγγελματική του εμφάνιση στο θέατρο το 1957 με τον «Θίασο Κατερίνας» στην κομεντί «Βιργινία».
Έως τα μέσα της δεκαετίας του ’60 είχε παίξει διάφορους ρόλους, μεταξύ των οποίων τον Ορέστη στην «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ροντήρη, ενώ συνεργάστηκε και με τον θίασο του Μάνου Κατράκη στο «Τραγούδι του νεκρού αδελφού» του Μίκη Θεοδωράκη. Επίσης έπαιξε για λίγο στο μουσικό θέατρο. Συμμετείχε σε 24 θεατρικές παραγωγές και έπαιξε όλα τα είδη του θεάτρου. Το 1970 ίδρυσε δικό του θίασο και περιόδευσε στην Ελλάδα.
Από τα μέσα της δεκαετίας του ’60 τον κέρδισε ο κινηματογράφος.
Η πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση ήταν το 1958 στην κωμωδία του Φίλιππα Φυλακτού «Το Εισπρακτοράκι», στο πλευρό του Βασίλη Αυλωνίτη και του Νίκου Ρίζου. Ως κινηματογραφικός πρωταγωνιστής καθιερώθηκε από τον σκηνοθέτη-παραγωγό Απόστολο Τεγόπουλο (Κλακ Φιλμ), με τον οποίο είχε αποκλειστική συνεργασία από το 1964 έως το 1971, σε μουσικές δραματικές ταινίες.
Στις ταινίες της νεοσύστατης Κλακ Φιλμ συμμετείχε πρώτη φορά το 1963 με τις «Πληγωμένες καρδιές» στον ρόλο του κακού κουνιάδου. Η αρχή της τυποποίησής του ως παιδί του λαού έγινε έναν χρόνο αργότερα στην ταινία «Αγάπησα και πόνεσα».
Σ’ αυτές τις ταινίες ο Νίκος Ξανθόπουλος συνήθιζε να τραγουδά, ενώ συνθέτες όπως ο Απόστολος Καλδάρας έγραψαν τραγούδια γι’ αυτόν. Η παρουσία του στη δισκογραφία περιλαμβάνει 9 μεγάλους δίσκους και 55 σινγκλ.
Εμφανίστηκε ως τραγουδιστής σε μεγάλα νυχτερινά κέντρα και πραγματοποίησε πολλές περιοδείες στο εξωτερικό στα κέντρα της ελληνικής διασποράς. Τελευταία κινηματογραφική εμφάνιση έκανε το 1995 στην ταινία του Γιώργου Ζερβουλάκου «Με τον Ορφέα τον Αύγουστο». Στα τέλη του 2005 εξέδωσε σε βιβλίο την αυτοβιογραφία του “Όσα θυμάμαι και όσα αγάπησα”. Παντρεύτηκε δύο φορές και είχε τέσσερα παιδιά και πέντε εγγόνια.
