716

Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι: Ήλθε η ώρα του απολογισμού και της αναδιοργάνωσης

Γρηγορείτε γιατί η ιστορία επαναλαμβάνεται ενίοτε και ως φάρσα!

Μια φορά πήγα να εξυπηρετήσω ως ψάλτης, έναν γνωστό μου ιερέα γιατί ο Πρωτοψάλτης του έλειπε εκτάκτως. Όταν τον ρώτησα σχετικά με το τυπικό, μου απάντησε «Εδώ δεν κάνει κουμάντο ο παπάς, αλλά ο …πρωτοψάλτης».

Του Σωτήρη Μ. Τζούμα

Έμελε και στις μέρες μας, στο μεγάλο πρόβλημα της Εκκλησίας, του κορονοϊού μεσούντος, Πρωτοψάλτη(ς) να κάνει και πάλι  κουμάντο και εκών-άκων να δώσει την λύση!

Ωστόσο, εμείς της χρωστάμε μεγάλη χάρη της κ. Πρωτοψάλτη και καλά θα κάνουμε να της ανάβουμε κανένα κεράκι, γιατί χάρη σ’  αυτήν θα ανοίξουν οι εκκλησιές μας κατά ένα μήνα νωρίτερα!

Ας σοβαρευτούμε λιγάκι. Φθάσαμε στην αρχή του τέλους; Κανείς δεν γνωρίζει. Κάνοντας όμως μία ανασκόπηση θα επισημάνουμε κατ’ αρχήν την απουσία σοβαρής επικοινωνιακής διαχείρισης του όλου θέματος, από την έναρξη της εφαρμογής των μέτρων κατά του νέου κορονοϊού, από μέρους της Διοικούσης Εκκλησίας.

Το επικοινωνιακό επιτελείο  Τύπου και ενημέρωσης τηα Εκκλησίας χρεώνεται με λάθη και πισωγυρίσματα. Αλλά  και το γραφείο Τύπου της Αρχιεπισκοπής που έχει μεγαλύτερη ευχέρεια κινήσεων, τήρησε σιγή ιχθύος.

Αλλά και ο εκτελών χρέη Εκπροσώπου Τύπου Σεβ. Ναυπάκτου Ιερόθεος παρά τις προσπάθειες που κατέβαλε δεν κατάφερε να σηκώσει επιτυχώς το βάρος της ενημέρωσης.

Τουλάχιστον στον βαθμό που έπρεπε. Θέλοντας να είναι ευγενής ακόμη και  με τους άσχετους, τους άφησε να ξεθαρρέψουν.

Έμειναν   έτσι ανενόχλητοι  οι δημοσιογράφοι και οι δημοσιογραφίσκο να πιάνουν  στο στοματάκι τους και να χλευάζουν  την Εκκλησία  και να αμφισβητούν με χαζομάρες  την θεία Μετάληψη. 

Έδωσαν την ευκαιρία σε κομπλεξικούς και άγευστους με την παράδοση της  Εκκλησίας τύπους,   να αναπτύσσουν τις ανερμάτιστες απόψεις τους και να αποφαίνονται ως ειδήμονες. 

Η κατάχρηση μάλιστα  του αδόκιμου όρου «ατομική λατρεία», λιγο έλλειψε να εξελιχθεί ως το …κατά μόνας αμάρτημα, αφού οι αθεόφοβοι δεν γνώριζαν την έννοια αυτή.  Και για να τελειώνουμε με την ασχετοσύνη: Δεν υπάρχει κύριοι ατομική λατρεία αλλά μόνον ατομική προσευχή..

Ωστόσο κανείς δεν περίμενε ότι σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα θα άλλαζε άρδην η ζωή μας, οι συνήθειές μας, τα έθιμά  μας –έστω και προσωρινά. Και ποιός να το φανταζόταν ότι αυτοί που θα ενέδιδαν πρώτοι, «χάριν άκρας οικονομίας και από αγάπη προς τον συνάνθρωπο», θα ήταν οι ταγοί της Εκκλησίας.

Επρόκειτο σίγουρα περί εκπτώσεως η οποία αν κρατούσε λίγο ακόμη  ο εγκλεισμός και τα μέτρα θα αποτελούσε την αιτία πολλών κακών εξελίξεων.

Η  αντίσταση που επέδειξε- με λάθος, έστω τρόπο αλλά με ηρωισμό και με μία παρά Θεόν σαλότητα—ο Σεβ. Κυθήρων Σεραφείμ  στο ξεκίνημα των μέτρων, «ποινικοποιήθηκε».

Οδηγήθηκε απο τον υπερβάλλοντα ζήλο κάποιων ανοήτων  στην αστυνομία και ορίστηκε δικάσιμος. Και δεν του συμπαραστάθηκε κανείς.

Ένας  δεν βρέθηκε  να πει στον Γέροντα Ιεράρχη: Μη φοβού! Είμαστε μαζί σου!

Κατά τα άλλα ασυμφωνία , ατολμία, βιασύνη,συμβιβασμός, χαρακτήριζαν φάλτσες δηλώσεις Αρχιερέων της Ελλαδικής Εκκλησίας, που μόνο θλίψη και γέλιο έφεραν στο χριστεπώνυμο πλήρωμα.

Θυμηθείτε τους βιαστικούς αγίους Μεσογαίας, Ηλείας,Μυτιλήνης,Αλεξανδρουπόλεως, Κηφισίας..Μπέρδεψαν τον ρόλο τους με εκείνο του… Χαρδαλιά.

Έτσι, οι μετοχές της Ιεραρχίας άρχισαν να χάνουν  σε αξία και το χρηματιστήριο της πίστεως να παραπαίει. Ο λαός του Θεού σκανδαλίστηκε. Διχάστηκε.Πόνεσε. Θύμωσε.Και σιώπησε.

«Τα της Εκκλησίας αποίμαντα. Ο πλους εν νυκτί φανός ουδαμού» ακούστηκε πάλι η φωνή του Αγ. Γρηγορίου του Θεολόγου.

Και μέσα σε αυτό το αλαλούμ, ακούστηκε ένας καλός ποιμήν, από το δυτικότερο άκρο της Ελλάδας, ο άγιος Κερκύρας π. Νεκτάριος, ο οποίος ανήμερα των Βαίων στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, ανόρθωσε το ανάστημά του και σήκωσε το βάρος όλων.Παρακινούμενος από το χρέος του έναντι του Αγίου Σπυρίδωνος τήρησε με διακριτικό ρόλο μια παράδοση αιώνων.

Και συσταυρώθηκε με τον Εσταυρωμένο Ιησού, αφού οδηγήθηκε στον εισαγγελέα, τιμώντας έτσι στο ακέραιο την Αρχιερωσυνη του, την οποία έλαβε εκ των τιμίων χειρών του πνευματικού του πατρός ρηξικέλευθου Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου.

Και πέραν της παρεμβάσεως του Σεβ. Λαρίσης Ιερωνύμου και της δημόσιας παρακλήσεως του προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης κ. Τσιάρα ( ο οποίος πάντως στην περίπτωση του εκ συζύγου  θείου του Σεβ. Κυθήρων Σεραφείμ δεν τόλμησε να κάνει τίποτα) για να είναι επιεικείς με τον Σεβ Κερκύρας, ουδείς άλλος βγήκε να πει μία λέξη συμπαραστάσεως .  Ούτε η Σύνοδος.

Και όπως είπαν μερικοί μήπως  το αγκαθάκι που εμπόδισε την Διοίκηση της Εκκλησίας να του παράσχει μία  κάλυψη και ουσιαστική στήριξη ήταν το Χριστοδουλικό του ταπεραμέντο;  Λέμε, μήπως…

Μετά τον Σεβ. Κερκύρας ήλθε η εγκύκλιος του μαχητικού  Σεβ. Δράμας Παύλου  για την Μεγάλη Παρασκευή να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά και να δώσει τα πρώτα ραπίσματα προς την Κυβέρνηση.

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Σεβ. Σιδηροκάστρου Μακάριος, ο οποίος με μια επιστολή του προς υπουργούς είπε αλήθειες και εξέφραζε τον παλμό του Χριστεπωνύμου πληρώματος.

Και οι Ιεράρχες αυτοί μέχρι τη μέρα που μίλησαν τηρούσαν αυστηρά τα μέτρα και εφάρμοζαν τις εντολές των αρμοδίων.

Αλλά βλέποντας την μισή Αθήνα και την άλλη μισή Θεσσαλονίκη να …λιάζονται  και η Εκκλησία να καταπιέζεται αγανάκτησαν. Και αυτό είπε και στην επιστολή του προς τον Πρωθυπουργό ο Αρχιεπίσκοπος.

«Αγανάκτησαν » του έγραψε  για όσους εξέφρασαν φραστικά ή πρακτικά την αντίθεση τους σε αυτή την παρατεινόμενη τιμωρία.

Και κοντά στα φωτεινά παραδείγματα Ιεραρχών είχαμε και εξίσου σημαντικές παρουσίες Ιερέων μας που απέδειξαν, έστω και με υπερβολικό τρόπο,  πως η Εκκλησία μας  όσο έχει τέτοιους ιερείς μπορεί να ελπίζει.

Όλα, όμως, όσα διαδραματίστηκαν στην λιτανεία της ιεράς εικόνος της Παναγίας Τρυπητής στο  Αίγιο που οργανώθηκε με επιτυχία και διάκριση από τον σεμνό  Σεβ. Καλαβρύτων  Ιερώνυμο και στην εν κινήσει συναυλία της κ. Πρωτοψάλτη –βλέπετε δεν εκτίμησε σωστά την κατάσταση ο…άνετος Δήμαρχος Αθηναίων και ανηψιός του κ. Πρωθυπουργού—πυροδότησαν  έντονες αντιδράσεις μιας μεγάλης μερίδος ιεραρχών που μάλιστα δεν αναπαύονται στα φώτα της δημοσιότητας και δεν συνηθίζουν την προβολή.

Άστραψαν και βρόντηξαν, λοιπόν, οι Σεβασμιώτατοι Αρχιερείς Σταγών και Μετεώρων κ. Θεόκλητος, Ιερισσού κ. Θεόκλητος, Σερρών και Νιγρίτης κ. Θεολόγος, , που δείχνει πια ότι ο κόμπος έφθασε στο χτένι, όπως λέει ο σοφός λαός μας, αλλά και ότι αφουγκράζονται τις ανησυχίες και τον πόνο των ποιμνίων τους και φρυκτωριούν επί των επάλξεων.

Στο διάγγελμά του ο Πρωθυπουργός, ευχαρίστησε τον Αρχιεπίσκοπο και τον Κλήρο. Είχε προνοήσει ο Μακαριώτατος, βλέποντας την Εκκλησία στριμωγμένη στο ρίνγκ, να αποστείλει επιστολή προς την Κυβέρνηση, ώστε να είναι καλυμμένος σε οποιαδήποτε εσωτερική κριτική που θα του ασκούσαν οι Ιεράρχες.

Βεβαίως, όσοι ασχολούνται με την διοίκηση κάνουν λάθη και σφάλματα και παραλείψεις.Και όταν ένα θέμα όπως αυτό το αντιμετωπίζεις για πρώτη φορά είναι φυσικό να υπάρχουν κενά. Και εδώ είναι το λάθος του Αρχιεπισκόπου. Τον σπόρο που έριξε το βράδυ του Ακαθίστου Ύμνου στην Μητρόπολη τον άφησε να ξεραθεί. Ασχολήθηκε πολύ με το προφίλ των άλλων και άφησε το δικό του ακάλυπτο.

Αλλά μόνον οι ευρισκόμενοι στους τάφους συνάνθρωποί μας δεν κάνουν λάθη.Και ο Αρχιεπίσκοπος είναι  υγιής και μετά τον βηματοδότη υγιέστερος..

Είπαν πολλοί ότι τον πρόλαβαν τα χρόνια του  και γιαυτό δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει την Κυβέρνηση. Αλλά αγνοούν οτι αυτός είναι πάντα ο τρόπος που αντιμετωπίζει τα γεγονότα ο Ιερώνυμος απο τα νεανικά του χρόνια. Περιμένει, περιμένει, και όταν έλθει η κατάλληλη ώρα χτυπά!

Απο τα γεγονότα, ωστόσο,  αυτοί που είπαν οτι δεν μπόρεσε να κινηθεί λόγω γεροντικής αδυναμίας, αυτοδιαψεύστηκαν, γιατί ακόμη  και οι …φερόμενοι ως δελφίνοι με την στάση που τήρησαν αποδείχθηκαν πιο αδύναμοι από τον… Γέροντα Αρχιεπίσκοπο. Και υποτίθεται ότι αυτοί αποτελούν την ελπίδα του αύριο. Φεύ!

Τα εύσημα, πάντως,  του Πρωθυπουργού δεν αρκούν. Μπορεί να  ήταν απλά ένα «αντίδωρο»στην αρχιεπισκοπική οικονομία.

Όπως ,όμως, έχει διαμορφωθεί η κατάσταση είναι ίσως η μοναδική ευκαιρία που δίνεται τώρα στην Εκκλησία , ώστε να οργανωθεί  για την επόμενη μέρα.

Να μην βρεθεί απροετοίμαστη όταν θα παρουσιαστεί στο μέλλον το ίδιο ή  ανάλογο πρόβλημα.

Η καραμελίτσα των διακριτών ρόλων πρέπει να γίνει αποδεκτή και από την πλευρά της πολιτείας.

Δεν γίνεται οι αλιβάνιστοι να έχουν άποψη για το πώς θα εισέρχεται ο πιστός στον ναό ή πώς θα τελούνται τα ιερά μυστήρια ή πώς θα κοινωνούν οι πιστοί  ή αν θα επανέλθουμε στον καιρό της εικονομαχίας.

Πρέπει να κατανοήσει το κράτος ότι η Εκκλησία θα φροντίσει, αυτή και μόνον αυτή, για τα του οίκου της.

Κι αυτό γίνεται εν Συνόδω. Γι’ αυτό οφείλει ο Μακαριώτατος να αποδεχθεί την πρόταση Συνοδικών Αρχιερέων στην συνεδρίαση της ΔΙΣ τημ Πέμπτη , για σύγκλιση Έκτακτης Ιεραρχίας.

Δεν γίνεται να συγκαλείται η Ιεραρχία μόνο για επισκοπικές εκλογές και για βαρετές διαλέξεις χωρίς αντίκρυσμα!

Να συγκληθεί η Ιεραρχία, να κάνει την αυτοκριτική της, να διαπιστώσει τα λάθη της και να απαντήσει στις ανησυχίες των πιστών: Γιατί φθάσαμε μέχρι εδώ; Πότε θα λήξει το…επιτήμιο που τους υπεβλήθη; Τί θα γίνει σε ενδεχόμενη έξαρση του ιού το Φθινόπωρο; Πώς θα χειριστούν αν υπάρξει πρόβλημα τις εορτές του Αγίου Δωδεκαημέρου; Θα κάνουμε Χριστούγεννα σε κατ´οίκον φάτνες;  Και τελικά πώς θα σταματήσει τις επεκτατικές τάσεις και προσβλητικές θέσεις κάποιων υπουργίσκων;

Θα απαντήσουν στον λαό του Θεού τί είναι τελικά η Εκκλησία; Είναι Θεοΐδρυτος Οργανισμός, είναι ο Χριστός παρατεινόμενος εις τους αιώνες, είναι ένα ΝΠΔΔ, ή χειρότερα  είναι   η… εταίρα που ξεδίνει πάνω της ο Αυτοκράτορας; Άπαγε της βλασφημίας.