Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις στο Google NewsO ψυχίατρος Κωνσταντίνος Κοντοάγγελος, που παρακολουθεί την Ιωάννα Παλαιοσπύρου, συγκλόνισε με την κατάθεσή του: «έχω συναντήσει ανθρώπους χωρίς χέρι, χωρίς πόδι, χωρίς σάλπιγγα, αλλά ποτέ άνθρωπο χωρίς πρόσωπο. Συγκλονίστηκα από την εικόνα, είδα ένα άνθρωπο που δεν έχει καμία ελπίδα, κανένα όνειρο, παρά μόνο τον προσωπικό της θάνατο.
Την υποχρεωναν επί 3 τέταρτα να γυρίζει τα βλέφαρά, ένιωθε πόνο και διάθεση να αυτοκτονήσει. Καθήκον μου είναι να κρατήσω την Ιωάννα στη ζωή. Γίνεται προσπάθεια να ανακοπεί αυτή η κατάσταση. Έκλαιγε δεν κοιμόταν, είχε χάσει 15 κιλά, καθόταν κουλουριασμένη χωρίς να μιλά, χρειάστηκε να προσπαθήσω να της δώσω ελπίδα. Παίρνει αντικαταθλιπτικά, αγχολυτικά.
Η αίσθηση της αυτοκτονίας ήταν επειδή δε θα γίνει ποτέ καλά, κλεισμένη στο σκοτάδι έχει μόνο πάρα τη μάνα και τις φίλες της. Μέσα από αυτή τη βάρβαρη πράξη αντιμετωπίζουμε μια σοβαρή μετά τραυματική διαταραχή. Όσοι παθαίνουν βαριά τραύματα από βιασμό, κακοποίηση τροχαίο κλπ βιώνουν ξανά και ξανά το τραύμα και τη στιγμή του θανάτου. Ο εγκέφαλος της έχει καταγράψει το τραύμα σαν μια βλάβη που δεν φεύγει. Τα ρούχα της μυρίζουν ακόμα μετά από. Τόσο καιρό βιτριόλι. Δεν μπορώ να προσδιορίσω ποτέ τι έφταιξε».
Αναφερόμενος στην καθημερινότητα της Ιωάννας και το πως αντιμετωπίζει την κατάστασή της, ο μάρτυρας περιέγραψε:
«Στο σπίτι της είναι ένας τεράστιος καθρέφτης που είναι καλυμμένος γιατί δεν θέλει να κοιτάει τον εαυτό της. Πρέπει να της δώσω μια ελπίδα ότι θα μπορέσει να ανταπεξέλθει ότι δεν θα τη χάσω και πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε. Έχει μια βαριά καταθλιπτική διαταραχή με αγχώδεις εκδηλώσεις και έντονο στρες. Οι μνήμες δεν αφήνουν το συναίσθημα της Ιωαννας να αναπτυχθεί. Υπάρχει βελτίωση, έχει βοηθήσει η φαρμακευτική αγωγή, το περιβάλλον και η υποστήριξη του κόσμου».
Η Αννίτα Ναθαναήλ με τη σειρά της είπε: «Γνωρίζω μόνο την Ιωαννα. Την γνώρισα κατά τα τέλη του έτους. Συγκλονίστηκα από τη βιαιότητα του εγκλήματος. Σκέφτηκα ότι θα μπορούσε να είχε συμβεί στις κόρες μου. Ήταν ένα διαλυμένο κορίτσι. Μας πήρε καιρό να την πλησιάσω. Ήταν δύσπιστη. Δύσκολο να εμπιστευτεί κάποιον τρίτο. Προσπαθούσα να την τονωσω, να δει ότι υπάρχει.
Ζει στο σπίτι, δεν έχει κοινωνική ζωή, την παρακαλάω να πάμε μια βόλτα έξω το βράδυ, γιατί τη μέρα δεν πρέπει να κινείται λόγω του ήλιου. Η επαφή με τους γιατρούς δίνει κάποια ελπίδα, συνέχεια βγαίνουν νέες μέθοδοι αποκατάστασης, όλοι μας λένε ότι πρέπει να έχει υπομονή».
Πολλές φορές έχει πει να δώσει τέλος στη ζωή της. Ο ψυχίατρος της κάνει εξαιρετική δουλειά, προσπαθούμε να κοιτάμε με αισιοδοξία το μέλλο. Εχει κάνει βουτιά τις τελευταίες ημέρες η ψυχολογία της, η στάση της κατηγορούμενη έχει ξαναβάλει το φόβο στη ζωή της, αναρωτιέται τι θα γίνει μετά από όλα αυτά. Αυτό που την κρατα στη ζωή είναι τα μηνύματα του κόσμου. Αυτό που είπε για αυτήν η μητέρα της κοπέλας από τη Φολέγανδρο της έδωσε κουράγιο. Να γίνει σύμβολο, να έχει ένα στόχο» ανέφερε και κατέληξε λέγοντας: «Μακάρι η κοινωνία μαε να έχει περισσότερες Ιωάννας».
