Προκλητικός ο Τσίπρας: Ξέχασε τη Μάνδρα και το Μάτι και ζητά δικαιοσύνη για τα Τέμπη

Ο ππρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται με το άρθρο του στην ΕΦΣΥΝ σαν να προέρχεται από παρθενογένηση, προκαλώντας το δημόσιο αίσθημα και την κοινή γνώμη

Την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί την τραγωδία στα Τέμπη για καταθέσει το δικό του μανιφέστο με αφορμή το κενό που υπάρχει στην αντιπολίτευση, βρήκε ο Αλέξης Τσίπρας. Προσπαθώντας να καπηλευτεί τις αντιδράσεις της κοινωνίας για Δικαιοσύνη στα Τέμπη, ο Τσίπρας εμφανίζεται σαν να προέρχεται από παρθενογένηση προκαλώντας το δημόσιο αίσθημα και την κοινή γνώμη. Ο πρώην πρωθυπουργός όμως ξέχασε τις δικές του ευθύνες για τη Μάνδρα και το Μάτι και εμφανίζεται ως ο “τιμωρός” του πολιτικού συστήματος!!!

Ο Τσίπρας στο άρθρο που δημοσίευσε η Εφημερίδα των Συντακτών υποστηρίζει πως τα συλλαλητήρια είναι «ένα τεράστιο και αποφασιστικό ΩΣ ΕΔΩ απέναντι στη συστηματική φαλκίδευση, διάλυση και αποσταθεροποίηση των πάντων, που χωρίς προσχήματα επιβάλλει η κυβέρνηση Μητσοτάκη»! Είναι προφανές ότι ο Τσίπρας κάνει ότι μπορεί για να εργαλειοποιήσει την τραγωδία και να επικαλεστεί ότι η κυβέρνηση δεν έχει τη δεδηλωμένη.

Στο άρθρο του στην «Εφημερίδα των Συντακτών» ο Αλέξης Τσίπρας χωρίς να έχει ζητήσει συγγνώμη για τους νεκρούς στο Μάτι και τη Μάνδρα, γράφει για «τεράστιο λαϊκό κίνημα», κατηγορεί την κυβέρνηση ότι εξαπολύει «κύμα τρομοκρατίας» για να αποτρέψει ή να αποδυναμώσει «το επερχόμενο λαϊκό κύμα», δείχνοντας ότι ονειρεύεται τις πλατείες των αγανακτισμένων που τον έφεραν στην εξουσία ακούγοντας τα ψέματα για τα προγράμματα της Θεσσαλονίκης και το σκίσιμο των μνημονίων με έναν νόμο και ένα άρθρο.

Πραγματικά τι άλλο θα διαβάσουμε σε αυτή τη χώρα!

Το άρθρο του Αλέξη Τσίπρα

Υπάρχουν στιγμές που οι λέξεις υποδηλώνουν, ή και δηλώνουν, πολύ περισσότερα από την επικοινωνιακή τους χρήση. Ιδιαίτερα όταν αυτές παράγονται, εκφέρονται και διακινούνται από εκείνους που κρατούν στα χέρια τους τις τύχες της κοινωνίας και της χώρας.

Τις τελευταίες ημέρες, το κύριο όχημα της κυβερνητικής προπαγάνδας είναι η λέξη αποσταθεροποίηση. Και η βαριά αυτή μομφή που η λέξη εννοεί και εκπέμπει, στρέφεται ενάντια σε όσους καταγγέλλουν, εξοργίζονται ή διαδηλώνουν ειρηνικά, απαιτώντας με αφορμή το έγκλημα των Τεμπών δικαιοσύνη, φως, οξυγόνο. Με πρώτους αποδέκτες τους τραγικούς συγγενείς των θυμάτων. Και ευρύτερους αποδέκτες όσους πολίτες επιδιώξουν να εκφράσουν την αγανάκτησή τους συμμετέχοντας σε συλλαλητήρια. Αφού ακόμη και το Συνταγματικά κατοχυρωμένο αυτό δικαίωμα, η εμπρηστική προπαγάνδα το ανάγει σε πράξη με σκοτεινά κίνητρα, κομματικά, ή ακόμα χειρότερα αντεθνικά. Και προαναγγέλλει βίαια επεισόδια!

Τα γεγονότα, ωστόσο, αναδεικνύουν μια προφανή αλήθεια. Αυτό που εκπροσωπούν οι αντιδράσεις, οι καταγγελίες, οι διαδηλώσεις, το τεράστιο λαϊκό κίνημα των τελευταίων εβδομάδων, είναι το ακριβώς αντίθετο της αποσταθεροποίησης. Είναι ένα πανίσχυρο λαϊκό αίτημα δικαιοσύνης, δημοκρατίας, και εν τέλει δημοκρατικής σταθερότητας. Ένα τεράστιο και αποφασιστικό ΩΣ ΕΔΩ απέναντι στη συστηματική φαλκίδευση, διάλυση και αποσταθεροποίηση των πάντων, που χωρίς προσχήματα επιβάλλει η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Οδηγώντας συνειδητά στον κοινωνικό διχασμό προκειμένου να διασώσει την εξουσία της.

Η αντίθεση στην αποσταθεροποίηση, που φέρει την υπογραφή του κυρίου Μητσοτάκη, διαπερνά με δυο λόγια σήμερα το σύνολο της κοινωνίας, παραγνωρίζοντας κομματικές εντάξεις. Και ακριβώς αυτός ο πάνδημος και εν πολλοίς αυθόρμητος χαρακτήρας του κινήματος, τρομάζει τις δυνάμεις της συγκάλυψης. Τις οδηγεί να συκοφαντούν τις λαϊκές αντιδράσεις με όρους εμφύλιας εθνικοφροσύνης και με εμπρηστικά επιχειρήματα. Και να εξαπολύουν ένα κύμα τρομοκρατίας για να αποτρέψουν, ή να αποδυναμώσουν, το επερχόμενο λαϊκό κύμα.

Τι ζητούν όμως οι συγγενείς των θυμάτων και εκατομμύρια πολίτες σε κάθε γωνιά της πατρίδας μας; Δικαιοσύνη, αλήθεια, οξυγόνο.

Αυτό ποιος λογικός άνθρωπος θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει αποσταθεροποίηση;

Και ποιος λογικός άνθρωπος, από την άλλη μεριά δεν βλέπει, πως όσα με ευθύνη της κυβέρνησης διαδραματίζονται τον τελευταίο καιρό, μας έχουν ήδη οδηγήσει στην αποσταθεροποίηση;

Γιατί είναι αποσταθεροποίηση των θεσμών και της Δικαιοσύνης, η αποδεδειγμένη με χίλιους τρόπους απόπειρα συγκάλυψης για το έγκλημα των Τεμπών.

Είναι αποσταθεροποίηση το ρήγμα στις σχέσεις εμπιστοσύνης ανάμεσα στην κοινωνία και τη Δικαιοσύνη, που τον τελευταίο καιρό έχει πάρει διαστάσεις χάσματος.

Είναι αποσταθεροποίηση το ψέμα, η εξαπάτηση, η ατιμωρησία, που χαρακτηρίζουν μια σειρά από κυβερνητικές πράξεις. Με αποτέλεσμα μια προϊούσα απαξίωση του πολιτικού συστήματος, των θεσμών, της εμπιστοσύνης ανάμεσα στις συντεταγμένες εξουσίες και τους πολίτες, που τρέφει το τέρας της ακροδεξιάς.

Είναι αποσταθεροποίηση οι υποκλοπές, με κέντρο το μέγαρο Μαξίμου, για τις οποίες ο μόνος που τιμωρήθηκε είναι ο επικεφαλής της ανεξάρτητης αρχής που συνέβαλε τα μέγιστα στην αποκάλυψή τους.

Είναι αποσταθεροποίηση το κύμα κερδοσκοπίας που πλήττει εκατομμύρια νοικοκυριά. Η διάλυση του ΕΣΥ. Η προτελευταία θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη στην αμοιβή της εργασίας. Το καθεστώς που αφήνει τους εργαζόμενους απροστάτευτους στο έλεος της εκμετάλλευσης. Η λαφυραγώγηση των κονδυλίων του ταμείου ανάκαμψης και του δημόσιου χρήματος. Η ντροπιαστική διεθνής θέση της χώρας μας στην απονομή Δικαιοσύνης και στην αντικειμενικότητα της ενημέρωσης.

Και εν τέλει, αυτή η εσωτερική κατάσταση απαξίωσης, δημοκρατικής έκπτωσης και κοινωνικού κατακερματισμού, αποτελεί και μείζονα εθνική αποσταθεροποίηση. Όταν μάλιστα συνοδεύεται από μια εξωτερική πολιτική επικίνδυνα ανίκανη να αντιληφθεί ότι οι γαιωστρατηγικές συντεταγμένες αλλάζουν δραματικά και οι κίνδυνοι πολλαπλασιάζονται γεωμετρικά. Και σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές προβάλλει επιτακτικά μια ανάγκη: Η ανάγκη της κοινωνικής συνοχής και της δημοκρατικής εμπιστοσύνης. Αυτών ακριβώς δηλαδή των εννοιών που έχει αποσταθεροποιήσει η παρούσα κυβέρνηση.

Σε αυτές τις συνθήκες η συμμετοχή των πολιτών στις λαϊκές κινητοποιήσεις δεν αποτελεί μονάχα δικαίωμα δημοκρατικό. Είναι χρέος στη δικαιοσύνη και την αλήθεια, αλλά και συμβολή στη δημοκρατική σταθερότητα. Η κοινωνική αντίσταση στην αποσταθεροποίηση που παράγει και εκπροσωπεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη, αποτελεί εν τέλει οξυγόνο για τη δημοκρατία και την πατρίδα.
Γιατί η δικαιοσύνη δεν είναι αποσταθεροποίηση, αλλά σταθερότητα».