Και τα πρόσωπα που ηγούνται κάθε φορά στην διοίκησή της αφήνουν τη δική τους ανεξίτηλη σφραγίδα στα πράγματα της Εκκλησίας  και ανεβάζουν ή κατεβάζουν τον πήχυ των πραγμάτων στα επιμέρους θέματα, ανάλογα με τις αντιλήψεις και τις κατευθύνσεις του εκάστοτε Πρώτου, δηλαδή του Αρχιεπισκόπου Προέδρου.

Και σύμφωνα με τον Καταστατικό Χάρτη η ΔΙΣ συνέρχεται κάθε μήνα για  να αντιμετωπίσει τις διάφορες εκκρεμότητες που υπάρχουν γιατί αυτό ορίζει το Συνοδικό σύστημα διοίκησης από το οποίο διέπεται η Εκκλησία της Ελλάδος. Και η Ιεραρχία η οποία αποτελεί το ανώτατο διοικητικό όργανο συνέρχεται μία φορά σε τακτική συνεδρίαση και σε μία ή περισσότερες συνεδριάσεις εκτάκτως. Την εποχή του κορονοϊού η Ιεραρχία έχει υποβαθμιστεί! Και δεν βλέπουμε φως από την άκρη του τούνελ. Επομένως η ανάκαμψη αργεί ακόμη.

Και μπορεί η Εκκλησία να λύνει εν Συνόδω, θέματα δευτερευούσης σημασίας( όπως είναι λ.χ. η χορήγηση άδειας σε Μητροπολίτη για να ταξιδέψει στο εξωτερικό ή το να αποσπά κληρικούς για να υπηρετήσουν σε Μητροπόλεις του εξωτερικού ),ενώ άλλα σημαντικά θέματα,δεν μπαίνουν στην ημερήσια διάταξη εκτός αν υπάρχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Μάλιστα εσχάτως κάποια θέματα επιβάλλονται άνωθεν χωρίς να περνούν ή να συζητούνται στη Σύνοδο. 

Δεν θέλουμε να τους ταπεινώσουμε αλλά δεν θέλουμε να ταπεινώνουν και οι ίδιοι  τους εαυτούς τους τώρα στα τέλη τους. Χριστιανά τα τέλη της ζωής ημων, ανώδυνα,ανεπαίσχυντα και ειρηνικά προσευχόμαστε όλοι!Αλλά πολύ φοβάμαι ότι με την τακτική που ακολουθεί η Εκκλησία επιφυλάττει γιαυτούς τους ανθρώπους ατιμωτικά γεράματα. Και δεν το αξίζουν!

Όσοι από μας είμαστε κοντά στην Εκκλησία και διαθέτουμε  γνήσιο εκκλησιολογικό φρόνημα, θέλουμε οι Ιεράρχες μας  να φεύγουν  με το κεφάλι ψηλά,για να προστατεύσουν την  υστεροφημία τους.Ακόμη και ασθενείς να είναι να φεύγουν αξιοπρεπώς. Για παράδειγμα ο Μακαριστός Λαρίσης Ιγνάτιος  παρά το μεγάλο πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε έφυγε κατά τρόπο που μας δίδαξε με το παράδειγμα του. Το αυτό και ο προσφάτως κοιμηθείς Γόρτυνος Ιερεμίας που ανεχώρησε για την άνω Ιερουσαλήμ ωσάν έτοιμος από καιρό και μάλιστα  κατά τρόπο οσιακό! Να έχουμε την ευχή τους  και να τους μνημονεύουμε εσαεί γιατί υπήρξαν σπουδαίοι Ιεράρχες. 

Σε αντίθεση με τους δύο αυτούς Ιεράρχες που έδωσε ο Θεός τη λύση, είναι δυνατόν να έχουμε Αρχιερείς οι οποίοι ενώ είναι ανήμποροι και για τη διοίκηση και για τη λειτουργική ζωή των Μητροπόλεων τους παραμένουν στη θέση τους για  να διοικούν από δίπλα οι επιτήδειοι!Είναι απαράδεκτα πράγματα αυτά να συμβαίνουν σε μία Ελλάδα που δοκιμάζεται και να τα βλέπει και να τα αντιλαμβάνεται ο λαός. Και μην μου πείτε ότι ο λαός μας δεν τα βλέπει όλα αυτά!

Θα αναφερθώ  στον σεβαστό μου και πολύ αγαπητό μου Γέροντα Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμο που όλοι γνωρίζουν πόσο πολύ τον στήριξα από την πρώτη στιγμή που ήθελε να μετατεθεί από την Αλεξανδρούπολη στη Θεσσαλονίκη και αργότερα σε κάποιες δύσκολες στιγμές της ποιμαντορίας του στην Θεσσαλονίκη! Τον παρακολουθούσα τις προάλλες από τηλεοράσεως να συλλειτουργεί μετά του νεοεκλεγέντος Κιλκισίου Βαρθολομαίου στη Θεσσαλονίκη. Το θέαμα τραγικό! Θέλεις να κλείσεις τα μάτια σου και να μη βλέπεις πως κατάντησε το γήρας αυτόν τον σπουδαίο Ιεράρχη που όσο περνά ο καιρός εξευτελίζεται – ναι εξευτελίζεται- και δεν του αξίζει! Ο Άνθιμος πρέπει να μείνει στη μνήμη μας όπως ακριβώς τον θυμόμαστε και όχι ως γερολυμέντο έτοιμο να καταρρεύσει! Αν ο Άνθιμος είχε πλήρη επίγνωση της κατάστασης του δεν θα ήθελε να βγάζει προς τα έξω αυτή την εικόνα που διαγράφει την λαμπρή πορεία πενήντα-48 για την ακρίβεια- ετών Αρχιερωσύνης στην Θράκη και στην καρδιά της Μακεδονίας μας. Και μη μου πείτε ότι στέκεται όρθιος για να εορτάσουμε αυτή την  εκπληκτική πράγματι επέτειο του Ιωβηλαίου! Γιατί αν είναι να εξευτελιστεί καλύτερα να μην το προλάβει!

Και τι κάνει για αυτό η διοίκηση της Εκκλησίας μας; Απολύτως τίποτα. Ούτε η Εκκλησία της Ελλάδος η οποία έχει την ευθύνη του ποιμνίου της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης αλλά ούτε και το Οικουμενικό Πατριαρχείο το οποίο κατά τα άλλα φωνάζει και ωρύεται όταν αισθανθεί ότι πάνε να του αμφισβητήσουν την πνευματική κυριαρχία επί των Μητροπόλεων  των νέων Χωρών! Δεν ξεχνάμε τι είχε γίνει το 2005 όταν είχε φύγει απρόσμενα ο Παντελεήμων Χρυσοφάκης! Δεν θέλουμε να ξαναζήσει η Εκκλησία και όλοι μας κάτι τέτοιο! Γιαυτό δεν  θα έπρεπε να κάνει κάτι το Πατριαρχείο μας για το θέμα αυτό; Και όχι μόνο για την Θεσσαλονίκη αλλά και για υπόλοιπες Μητροπόλεις των νέων Χωρών που οι Μητροπολίτες τους αντιμετωπίζουν προβλήματα! Και δεν είναι μία ή δύο αλλά τουλάχιστον πέντε.

Ένα δεύτερο κραυγαλέο παράδειγμα που θέλει την παρέμβαση της Εκκλησίας μας είναι η περίπτωση του Γέροντα Μητροπολίτη Παραμυθίας κ. Τίτου. Και εδώ η κατάσταση είναι παλαιότερη. Αλλά κανείς δεν νοιάζεται! Προ εφτά ετών ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Ιερώνυμος  είχε αποφασίσει να βάλει τέλος σε αυτό το φιάσκο αλλά κατά κακή συγκυρία συμμετείχε στην τότε ΔΙΣ Μητροπολίτης δελφίνος που δεν θέλει δήθεν να βγάζει η Εκκλησία τους Γέροντες Αρχιερείς από τη θέση τους, ακόμη και αν είναι ανήμποροι γιατί πιστεύει ότι αν γίνουν Αρχιεπισκοπικές εκλογές θα τον ..ψηφίσουν!!  Όταν ήθελε να προαχθεί ο ίδιος έβαζε τους πάντες να πείσουν τον Γέροντα του να παραιτηθεί ή έστω να τον εκλέξει βοηθό! Τώρα άλλαξαν οι συνθήκες! Αλλά το σχέδιο του Θεού δεν το γνωρίζει κανείς! 

Ο γέροντας  Ιεράρχης της ακριτικής Παραμυθίας άγεται και φέρεται από συγκεκριμένους ανθρώπους του περιβάλλοντος του οι οποίοι εκμεταλλεύονται την κατάσταση. Μάλιστα όπως πληροφορούμαστε η Μητρόπολη βρίσκεται εδώ και καιρό, υπό εξονυχιστικό οικονομικό έλεγχο, τον οποίο διέταξε εισαγγελέας! Δεν γνωρίζουμε τα αποτελέσματα αυτού του ελέγχου αλλά οι λογαριασμοί της Μητροπόλεως έχουν δεσμευτεί μέχρι να τελειώσει  και αυτό σημαίνει κάτι!   Και εκτός των περιπτώσεων Θεσσαλονίκης και Παραμυθίας υπάρχουν κι άλλες για τις οποίες θα ασχοληθούμε εν ευθέτω χρόνω. 

Αλλά αναρωτιέμαι γιατί ενδιαφερόμαστε να θεραπεύσουμε τα προβλήματα άλλων Εκκλησιών όπως για παράδειγμα της Ουκρανίας, όταν δεν μπορούμε να βάλουμε σε τάξη τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι δικές μας Μητροπόλεις;

Τι περιμένουμε; Δεν θα μπορούσαν ο Οικουμενικός Πατριάρχης και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών να συνεννοηθούν και να βρουν μία λύση; Ας αφήσουμε τους εγωισμούς και ας δούμε την Εκκλησία από ρεαλιστική σκοπιά. Εξάλλου το τέλος και των δύο Προκαθήμενων πλησιάζει! Ας δείξουν ότι ενδιαφέρονται για την επόμενη μέρα της Εκκλησία μας.

Ενα πράγμα να θυμόμαστε όταν καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε τέτοιες καταστάσεις :σε όλες τις κοινωνικές έρευνες προκύπτει οτι η πίστη του λαού μας είναι μία σημαντική, ίσως η σημαντικότερη προτεραιότητα για τον σημερινό Έλληνα – ακόμη και στα απολύτως νεανικά κοινά. Αντιθέτως για τον ιερό  κλήρο και ιδιαιτέρως για τους Αρχιερείς μας εκφράζεται από τον λαό μας κάποια δυσφορία η οποία τον απομακρύνει και στην εποχή αυτή έχουν κατατάξει την Εκκλησία ως θεσμό στην 27η θέση! 

Κάποτε ήταν πιο χλιαρές οι καταστάσεις και υπήρχε τεράστια ανοχή από το ποίμνιο.Τώρα, όμως οι καιροί άλλαξαν. Γιαυτό πρέπει να αλλάξουμε ρότα, αν θέλουμε η Εκκλησία να εξακολουθεί να διαδραματίζει σημαίνοντα ρόλο στην κοινωνία μας  και όχι μόνο στους γέροντες αλλά και  στους νέους! Κυρίως σε αυτούς! Η Εκκλησία πρέπει να αρχίσει να μιλά περισσότερο σε χρόνο μέλλοντα, επουλώνοντας τα τραύματα που άφησαν πίσω τους κάποιες ατυχείς περιπτώσεις Ιεραρχών, για τους οποίους  όταν οργίαζαν οι φήμες δεν είχε σπεύσει να παρέμβει όπως θα έπρεπε, αλλά άφησε να γίνουν απόστημα, που το άνοιγμά του προκάλεσε ταραχή και επέφερε ασυνήθιστη δυσοσμία.

Γιατί να συμβαίνει αυτό εξαιτίας των ολίγων κακών περιπτώσεων οι οποίες ενδεχομένως μπορεί να υπήρχαν και υπάρχουν και σήμερα  και αμαυρώνουν, δυστυχώς, την εικόνα της Εκκλησίας μας.