Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις στο Google NewsΌμως ανάλογη αστάθεια εμφανίζεται και στο κομματικό μας σύστημα, που διαρκώς κατακερματίζεται, συνηγορώ-ντας καθοριστικά στη δημιουργία σταθερών πολιτικών πόλων. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι στις τελευταί-ες εκλογές που διενεργήθηκαν με το σύστημα της απλής αναλογικής συμμετείχαν σαράντα κόμματα. Εξ αυτών τα δέκα απέσπασαν βουλευτικές έδρες και το μεγαλύτερο όλων το «Λαϊκό Κόμμα», κατέλαβε μόλις το 18,8%.
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Ωστόσο όλες αυτές οι αδυναμίες του πολιτικού μας συστήματος, προερξαρχούσης της αστάθειας έπρεπε να ξεπεραστούν και ο τόπος να κυβερνηθεί και να ξαναβρεί την αναγκαία για την επιβίωσή του αναπτυξιακή του πορεία. Την ίδια περίοδο στον διεθνή χώρο κυριαρχεί το ψυχροπολεμικό κλίμα, θλιβερός απότοκος του διαχωρισμού της ανθρωπότητας σε σφαίρες επιρροής. Και η Ελλάδα υπακούοντας στις διπλωματικές της δεσμεύσεις συμμετέχει ενεργά σε μείζονα διεθνή γεγονότα, που λαμβάνουν χώρα. Έτσι το 1951 συμμετέχει στον διεξαγόμενο απο το 1951 πόλεμο στην Κορέα. Το 1952 εντάσσεται επι υπουργίας Εξωτερικών Σοφοκλή Βενιζέλου στο ΝΑΤΟ και το 1950 διενεργείται το δημοψήφισμα στην Κύπρο όπου το 80% του πληθυσμού τάσσεται υπέρ της ένωσης με την Ελλάδα. Και την ίδια ώρα στο εσωτερικό της χώρας αναδεικνύονται με ζοφερό τρόπο κεντρικά προβλήματα. Κυριαρχεί το οικονομικό χάος, που υπονομεύει κάθε αναπτυξιακή προσπάθεια, οξύνονται οι πολιτικές εντάσεις, οι εξορίες, οι εκτοπισμοί και οι διωγμοί, αποκορύφωμα των οποίων είναι η δολοφονία (τυπικά εκτέλεση, αλλά ουσιαστικά δολοφονία και μάλιστα ημέρα Κυριακή στην οποία εκτελέσεις δεν έκαναν ούτε οι Γερμανοί) του αγωνιστή-ιδεολόγου της αριστεράς απο την Αμαλιάδα Νίκου Μπελογιάννη και ακόμα ο απεχθής κατακερματισμός των πολιτικών μας κομμάτων.
Σ΄ αυτό το βαρύ διαμορφωμένο πολιτικό μας τοπίο, ξεκινάει ο δρόμος για την πολιτική μας ολοκλήρωση, ο οποίος προφανώς θα είναι πολύ δύσκολος. Ποιά είναι όμως τα βασικά συστατικά στοιχεία αυτής της δαιδαλώδους πολιτικής μας διαδρομής; Ενα θετικό γεγονός στο όλο ζοφερό τοπίο, είναι ότι απο το το 1950 στις αναδεικνυόμενες κυβερνήσεις συμμετείχαν και πολιτικοί ευρύτερων πολιτικών αντιλήψεων απο αυτές. Για παράδειγμα ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ήταν υπουργός στην δεύτερη κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου και ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος αντιπρόεδρος στην πρώτη. Διαδοχικά απομακρυνόμαστε απο το σύστημα της απλής αναλογικής, που ήταν η γενεσιουργός αιτίας της πολιτικής μας αστάθειας. Έτσι στις εκλογές του 1951 απορρίπτεται το σύστημα της απλής αναλογικής και επιλέγεται αυτό της ενισχυμένης αναλογικής και στις εκλογές του 1952 εγκαταλείπεται πλήρως το αναλογικό σύστημα και επιλέγεται το πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα. Πραγματοποιείται αναδίπλωση του κομματικού μας συστήματος, με άμβλυνση του επαχθούς φαινομένου της πολυδιάσπασης. Σταδιακά διαμορφώνονται δυο κεντρικοί πόλοι εξουσίας. Το συντηρητικό κόμμα και το κεντρώο. Λαμβάνει χώρα το 1952 η ψήφιση του νέου Συντά-γματος. Και το Νοέμβριο του 1952 διενεργούνται εθνικές εκλογές, που δίνουν τέλος στην κυβερνητική αστάθεια της περιόδου 1944-1952 και αναδεικνύουν ως κραταιά φυσιογνωμία τον στρατάρχη Αλέξανδρο Παπάγο, που εν τω μεταξύ έχει διαβεί τα σκαλοπάτια της πολιτικής.
Ηγούμενος λοιπόν του «Εθνικού Συναγερμού» ο Αλέξανδρος Παπάγος έλαβε το 49,2% του λαού και απέσπασε διακόσιες σαράντα επτά, απο τις τριακόσιες έδρες του Κοινοβουλίου. Ο αντίπαλος κεντρώος συνδυασμός (Ε.ΠΕ.Κ.) έλαβε ποσοστό 34,2% και απέσπασε πενήντα μια έδρες. Στο πηδάλιο της πρωθυ-πουργίας ο στρατάρχης Αλέξανδρος Παπάγος θα παραμείνει για τρία χρόνια ως και την φυσική του έκλειψη το 1955, οπότε και προσεβλήθη βαρέως στην υγεία του. Και βέβαια απολαμβάνοντας ο τόπος κυβερνητική σταθερότητα για τρία χρόνια, μετά απο μια μακρά περίοδο διαλυτικών κυβερνητικών φαινομένων, κάνει σημαντικά βήματα προόδου για την ανασυγκρότησή του. Αυξάνεται έτσι ραγδαίως το κατά κεφαλήν εισόδημα των ελλήνων πολιτών και γνωρίζει αλματώδη άνοδο η οικονομική ανάπτυξη και δραστηριότητα εν γένει. Ο τόπος δείχνει να αποδεσμεύεται απο την προηγούμενη κακή πολιτική και οικονομική του κατάσταση και να οδεύει στην πολυπόθητη ανασυγκρότηση. Στην πολύ σημαντική για τον τόπο κυβέρνηση Παπάγου, που στην κυριολεξία βοηθά την χώρα να ανασάνει και να βρεί αναπτυξιακό προσανατολισμό, συμμετέχουν καινούριες προσωπικότητες, πολλές εκ των οποίων θα πρωταγωνιστή-σουν αργότερα στην πολιτική μας σκηνή. Αναφέρουμε τους σημαντικότερους Παναγιώτη Κανελλόπουλο, Σπ. Μαρκεζίνη, Γεώργιο Παπανδρέου, Κωνσταντίνο Καραμανλή, Εμ. Τσουδερό και Γεώργιο Ράλλη. Κορυφαίος όλων ένα ακαταδάμαστο πνεύμα και ασύλληπτο ταλέντο της πολιτικής, που τα εγωπαθή του σύνδρομα όμως και η άκρατη αλαζονεία του, δεν θα του επιτρέψουν να μα μετουσιώσει αυτές τις σπάνιες αρετές του, σε ένα ωφέλιμο και μακράς διαρκείας στον ιστορικό μας ορίζοντα, πολιτικό έργο. Είναι ο αντι-πρόεδρος της κυβέρνησης και εποπτεύων επτά υπουργείων Σαντορινιός πολιτικός Σπυρίδων Μαρκεζίνης.
Η φυσική έκλειψη του Αλέξανδρου Παπάγου, θα σημάνει την ανάδειξη στην κεντρική πολιτική μας σκηνή του άστρου του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Η ανάληψη της πρωθυπουργίας απο τον δραστήριο και πολλά υποσχόμενο τότε Υπουργό Δημοσίων Έργων του «Εθνικού Συναγερμού», θα αποτελέσει έκπληξη για το πολιτικό μας σύστημα. Και τούτο διότι θα γίνει με την οριακής ηθικής δεοντολογίας επιλογή των ανακτό-ρων,έστω και αν η εξέλιξη απέδειξε ότι ο βορειοελλαδίτης πολιτικός ήταν απο στόφα μεγάλου ηγέτη. Αντίπερα στην φυσική αναμενόμενη διαδοχή της πρωθυπουργίας, απο έναν εκ των δυο αντιπροέδρων της κυβερνήσεως Παναγιώτη Κανελλόπουλο και Στέφανο Στεφανόπουλο. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να επισημάνουμε την τελείως αντισυνταγματική ανάμειξη του στέμματος στα κυβερνητικά δρώμενα της χώρας. Και βεβαίως κατά ιστορική ειρωνεία, το παλάτι που θα διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στην ανέλιξη του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην ηγεσία του συντηρητικού χώρου και στην πρωθυπουργία, είναι αυτό το ίδιο, που θα συντελέσει το 1963 στην απομάκρυνσή του απο τα πολιτικά μας πράγματα, όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, εκδηλώνοντας στοιχεία πολιτικής αυτονομίας, θα αρνηθεί να ικανο-ποιεί τις πολιτικές επιταγές του… Στη φωτογραφία ο στρατάρχης Αλέξανδρος Παπάγος, που κερδίζοντας πανηγυρικά τις εκλογές του 1952, αναδεικνύεται σε κορυφαία φυσιογνωμία της κεντρικής πολιτικής μας σκηνής. Συνεχίζεται …
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π., μέλος ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ
www.panosavramopoulos.blogspot.gr
