Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις στο Google NewsΌσοι αναζητούσαν μια ήσυχη ζωή, μακριά από τους έντονους ρυθμούς του Κιέβου, προτιμούσαν να ζήσουν στην μικρή πόλη της Μπούτσα, περίπου 30 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της ουκρανικής πρωτεύουσας. Η περιοχή, γνωστή κάποτε ως «μικρή Ελβετία», πλέον δεν έχει τίποτα που να θυμίζει τη γαλήνη και την σιγουριά που προσέφερε κάποτε στους κατοίκους της.
Ρεπόρτερ του Guardian επισκέφθηκε την Μπούτσα για να μιλήσει με κατοίκους της, που είδαν την ζωή τους να αλλάζει δραματικά, μέσα σε μόλις ένα μήνα, από τότε που οι Ρώσοι άρχισαν να προελαύνουν στα περίχωρα του Κιέβου. Στις αρχές του Απρίλη, όλα έδειχναν ότι ο «εφιάλτης» θα τελείωνε σύντομα, καθώς τα ρωσικά στρατεύματα που είχαν συγκεντρωθεί στην περιοχή άρχισαν να αποχωρούν.
Η εικόνα που αντίκρισαν όμως οι κάτοικοι, μερικοί βγαίνοντας από τα υπόγεια καταφύγιά τους, επιβεβαίωνε ότι ο εφιάλτης θα κρατούσε για πολύ ακόμα. Όλη η Μπούτσα, μαζί και η κεντρική οδός της, Βοκζάλνα, είχε μετατραπεί σε ένα σωρό από ερείπια, λάσπες και αίμα.
Ο Σερχίι Σαβένκο, 43 ετών, που ζει με τη μητέρα του, Λαρίσα, 72 ετών, στο νούμερο 35 της οδού Βοκζάλνα, είχε μετρήσει τα ρωσικά τεθωρακισμένα οχήματα καθώς περνούσαν από τον δρόμο του το πρωί της 27ης Φεβρουαρίου, κατευθυνόμενα νότια προς τη γειτονική πόλη Ιρπίν και προς την πρωτεύουσα.
«Υπήρχαν 70 τεθωρακισμένα οχήματα, σαν τανκς, και Ρώσοι στρατιώτες περπατούσαν δίπλα τους», είπε. «Χρειάστηκαν περίπου 40 λεπτά για να περάσουν από το σπίτι μας. Καθόμουν και τα μετρούσα. Και τότε οι Ουκρανοί εκτόξευσαν τις οβίδες τους στους Ρώσους».
Η πρώτη οβίδα διέλυσε το υπόστεγο από τον κήπο του Σαβένκο. Ήταν η πρώτη οβίδα από τις πολλές που θα ακολουθούσαν. Τα τεθωρακισμένα των Ρώσων προσπαθούσαν να οπισθοχωρήσουν πανικόβλητα, καθώς το επόμενο, πιο στοχευμένο κύμα οβίδων έπεφτε πάνω τους. Μόνον έξω από τον 30 μέτρων φράχτη της οικίας του Σαβένκο, εννέα κατεστραμμένα τεθωρακισμένα οχήματα έμειναν να καίγονται, γεμίζοντας τον αέρα με την έντονη μυρωδιά του καμένου λαδιού και του μετάλλου.
«Ήμασταν στο κελάρι μας όλη την ώρα», είπε ο Σαβένκο. «Οι Ρώσοι έστησαν τα όπλα τους και μια φωτιά στον μπροστινό κήπο. Ο ένας κατέβηκε στο κελάρι και μας είδε. Είπε να είμαστε ήσυχοι. Είπε ότι ο ίδιος ήταν καλός τύπος, αλλά ότι οι συνάδελφοί του θα μας γονάτιζαν και θα μας πυροβολούσαν. Πήραν τα τηλέφωνά μας και είπαν να μην ανάψουμε ούτε φωτιές, φοβούμενοι μάλλον ότι θα κάναμε κάποιο σινιάλο».
Στεκόμενη έξω από το σπίτι της στο Νο 31 και κρατώντας ένα σημείωμα, με δάκρυα να κυλούν στο πρόσωπό της, η Ζινάιντα, 62 ετών, εξήγησε στον ρεπόρτερ του Guardian πως βρισκόταν στο κελάρι της από τις 5 Μαρτίου.
