Τα θαυματουργά, εκφραστικά, ποιητικά, κορυφαία κόκκινα κρασιά του εμπνευσμένου Πάνου Σαμαρτζή φλογίζουν με πάθος τη ζωή μας! Η απόλαυσή τους κατακλύζει μεθυστικά το κορμί μας, μαγευτικά την ψυχή μας σαν την αγάπη που από τα μάτια πιάνεται, στα χείλη κατεβαίνει κι από τα χείλη στην καρδιά ριζώνει και δεν βγαίνει!






-Τα χείλη σου τα κόκκινα θέλω να τα φιλήσω!
Μα στάζουνε γλυκό κρασί φοβάμαι μη μεθύσω!
Όλο τον κόσμο εγύρισα να βρω γλυκό σταφύλι!
Δεν ηύρα άλλο γλυκύτερο απ’ τα κόκκινά σου χείλη!
Τα χρώματα καθρεφτίζουν τη ζωή! Η ζωή μας είναι το πραγματικό χρώμα μέσα στην απεραντοσύνη του σύμπαντος! Ο Ελληνικός λαός με τους νόμους της ομοιοπαθητικής μαγείας πως πετυχαίνουμε το όμοιο με το όμοιό του, similia similibus curantur, εκφράζοντας τον πακτωλό των συναισθημάτων της ψυχής και τους θησαυρούς του πνεύματός του θεοποιεί το φλογερό κόκκινο, το πιο ερεθιστικό στο ανθρώπινο μάτι χρώμα, το κόκκινο του έρωτα και του πόθου, της θυσίας για το λατρεμένο μας πρόσωπο και της ανάστασης, του πάθους και της φωτιάς των συναισθημάτων μας, του γλυκασμού και της ομορφιάς, της κόκκινης παπαρούνας, των βελούδινων βαθυκόκκινων τριαντάφυλλων, των ευωδιαστών φλογερών γαρύφαλλων που φέρνουν την άνοιξη στη φύση και στη ζωή μας, το μαγικό κόκκινο του σφρίγους, της δύναμης και της αέναης νιότης, το σαγηνευτικό κόκκινο της απεραντοσύνης του παθιασμένου έρωτα, της τελειότητας και της εκπάγλου ωραιότητας που λατρεύουμε όσοι είμαστε πλασμένοι για την ομορφιά, τη νιότη και τη χαρά! Αυτή τη χαρά μαγικά μεταλαμπαδεύουν στην ύπαρξή μας του Πρίγκηπα Πάνου τα μαγικά κρασιά!
Το μόνο για το οποίο απορούμε και αναρωτιόμαστε, όταν δοκιμάσουμε του Άριστου Πάνου τα μαγικά κρασιά είναι, πώς μπορούσαμε να έχουμε στερηθεί στις χαρές μας, στις ωραίες γιορτές μας, σε κάθε της ζωή μας στιγμή αυτή τη γεύση τους τη μοναδική, που η απόλαυσή της δεν κλείνεται σε λόγια, αλλά βιώνεται με μια δοκιμή!
Το πανηγύρι των αισθήσεών μας αρχίζει την πρωτόγνωρη γιορτή του με τα μεγαλόπρεπα κατακόκκινα χρώματα και τα μεθυστικά αρώματα των μαγικών του χαρισματικού Πάνου κρασιών, χρώματα και ευωδιές της γνήσιας, αγνής, θαλερής, λουλουδισμένης Ελληνικής φύσης σε όλο της το μεγαλείο!
Και το απαύγασμα της απόλαυσής μας με τη γλυκιά ζάλη του κόκκινου χρώματος μετά την οπτική και αρωματική μαγεία κορυφώνεται με τις μεθυστικές γεύσεις των κρασιών του λαμπρότατου Πάνου, γεύσεις ιδανικές από κατακόκκινα ώριμα κεράσια, γλυκύτατη από τα παιδικά μας χρόνια λαχταριστή σοκολάτα, μελιστάλαχτα λατρεμένα μας σταφύλια, κατακόκκινες φράουλες, ρόδια, βατόμουρα, φρούτα γλυκά, βανίλια, κανέλλα, νόστιμα πεπόνια, μέλι, καθρεφτίσματα της μαγείας των παιδικών μας χρόνων! Κι αυτό το θαύμα στη ζωή μας το πετυχαίνει ο θαυματουργός Πάνος Σαμαρτζής με τα θαυματουργά κόκκινα κρασιά του!
Πάνο μας Χαρισματικέ, εμπνευσμένε, μελίρρυτε, χρυσόστομε, πακτωλέ! Ποιάς Μάνας είσαι γέννημα, τίνος δεντρού κλωνάρι,
τίνος αγγέλου ζωγραφιά κι έχεις περίσσια χάρη!!
Όταν σ’ εγέννα η Μάνα σου ο ήλιος εκατέβη!
Σου έδωσε τη λεβεντιά και πάλι πάνω ανέβη!
Για Σένα Πάνο μας, κόσμημα της Επιστήμης, της Οινοποιίας, της Κοινωνίας, για Σένα τον Πρώτο, τον Άριστο, τον Μοναδικό, τον Ποιητή, τον Δημιουργό είναι πλασμένοι αυτοί οι αριστουργηματικοί στίχοι του σοφού λαού μας που υμνούν τους Άξιους Γονείς Σου, τον Άρχοντα Πατέρα σου Δημήτρη και την Αρχόντισσα Μητέρα σου Ειρήνη και το θαύμα της ζωής τους, το Άξιο βλαστάρι τους Εσένα Πάνο χαρισματικέ, που τους κάνεις τόσο περήφανους με το σπάνιο ήθος σου, με το χρυσάφι του νου σου, την ασύλληπτη ευφυία σου, την οξυδέρκειά σου, τις αρετές της λεβεντιάς, της εργατικότητας, της τιμιότητας που Άριστα σου μεταλαμπάδευσαν οι εξαίρετοι Γονείς σου και τους δικαιώνεις για τους κόπους τους, τους τιμάς, τους λαμπρύνεις, τους δοξάζεις διεθνώς με την μοναδική προσωπικότητά σου που καθρεφτίζεται στην απαράμιλλη τέχνη σου στα αριστουργηματικά Κρασιά σου! Η αξία των Γονιών καθρεφτίζεται στα παιδιά μας και των δημιουργών στα δημιουργήματά μας!
Στον έβδομο ουρανό η μαγεία της ψυχής μας αποκορυφώνεται καθώς σαν αρχαίοι Φιλόσοφοι μορφωνόμαστε στης φύσης την αγκαλιά απολαμβάνοντας το μεγαλείο του μελίρρυτου λόγου και των ασύλληπτων γνώσεων του Ινδάλματος της Επιστήμης Πάνου Σαμαρτζή στους αμπελώνες με τα υπομονετικά κλήματα που ανυπόμονα προσμένουν το αηδόνι, τον Άρχοντα Πατέρα του, να τους τραγουδήσει δημοτικά τραγούδια σαν την ψυχή του αυθεντικά που ποτίζουν τις φλέβες τους και χαρίζουν γλυκά σταφύλια απ’ τα οποία ο Ποιητής Πάνος δημιουργεί τα κρασιά του τα θαυματουργά! Ο μελωδικός αχός των τραγουδιών αντηλαλεί πέρα ως πέρα στην ειδυλλιακή κοιλάδα των Μουσών! Η ανοιξιάτικη φύση τα απολαμβάνει και ομορφαίνει! Τα κλήματα των αμπελώνων του σκιρτούν και αγάλλονται!
-Του Παναγιώτη τ’ όνομα στα χιόνια είναι γραμμένο!
Τα χιόνια τά ‘λιωσε η βροχή τ’ όνομα όμως μένει!
-Το κλήμα πό ‘χεις Μάρω μ’στην αυλή
θ’ ανθίσει, θα καρπίσει, σταφύλια θα γιομίσει!
Το κλήμα θέλει Μάρω μ’ πότισμα
ν’ ανθίσει , να βλαστήσει και να καρποφορήσει!
Εσύ να γίνεις Μάρω μ’ λε ι μονιά
κι εγώ να γίνω κλήμα, σ’ αγαπώ δεν είναι κρίμα…
Να περιπλέξουμε Μαρώ μ’ τα δυό
ψηλά στην κρεβατίνα γοργά αυτό το μήνα!
Ν’ απλώνω Μάρω μ’ το χεράκι μου
να πιάνω λε ι μονάκια, αχ! κι εσύ τα σταφυλάκια!
-Απάνω στη, γλυκά μου μάτια, απάνω στην τριανταφυλλιά έφτιαξε η πέρδικα φωλιά και μπαινοβγαίνουν τα πουλιά και πέφτουν τα τριαντάφυλλα πάνω στης νύφης την ποδιά!
-Κόκκινο χείλι εφίλησα κι έβαψε το δικό μου και στο μαντήλι το ‘συρα κι έβαψε το μαντήλι! Και στο ποτάμι το ΄πλυνα κι έβαψε το ποτάμι! Κατέβη αητός να πιεί νερό κι εβάψαν τα φτερά του! Κι έβαψε ο ήλιος ο μισός και το φεγγάρι ακέριο!
Σήμερα το Ρηνάκι μου, τ’ αηδόνι, τ’ αηδονάκι μου κίνησε να σεργιανίσει πάει σε κρουσταλλένια βρύση! Στην κεντισμένη της ποδιά λαλούν αηδόνια και πουλιά!
Με τα τραγούδια του μερακλή Πατέρα ανθίζει η φύση, όλος ο κόσμος βάφεται πορφυρένιος από το παθιασμένο φίλημα του λατρεμένου κόκκινου χειλιού, τα κλήματα μιλάνε ερωτικά, τα δέντρα αποχτάνε λαλιά, οι πόθοι της καρδιάς μας αναβλύζουν γλυκά, τα πουλιά κελαηδάνε τη χαρά! Πώς λοιπόν από τέτοια κλήματα μεγαλωμένα σαν τα λατρεμένα μας παιδιά μέσα στα τραγούδια, τα λουλούδια, την απέραντη ομορφιά να μην είναι τα σταφύλια ξεχωριστά και τα κρασιά του μοναδικού Πάνου θαυματουργά!
Ας απολαύσουμε μεθυστικά την ομορφιά, την αιώνια νιότη, τη χαρά με του λαμπρού Πάνου Σαμαρτζή τα θαυματουργά κόκκινα κρασιά! Η ύπαρξή μας θα λουλουδίσει! Η ζωή μας θα είναι Απρίλης με τριαντάφυλλα και Μάης με λουλούδια!