Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις στο Google NewsΟικογένεια, φίλοι και συνεργάτες του ηθοποιού τον συνόδευσαν στην τελευταία του κατοικία σήμερα το πρωί στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.
Με την παρουσία τους τον αποχαιρέτησαν πολλοί γνωστοί ηθοποιοί – φίλοι του. Η Θέμις Μπαζάκα, η Άντζελα Γκερέκου με την κόρη της, Μαρία Βοσκοπούλου, η Ελένη Κοκκίδου, με την οποία και είχαν συνεργαστεί στη σειρά «Μην αρχίζεις τη Μουρμούρα», ο Χρήστος Χωμενίδης, ο Φίλιππος Σοφιανός, ο Ρένος Χαραλαμπίδης, ο Ζαχαρίας Ρόχας, η Υβόννη Μαλτέζου, ο Κωνσταντίνος Μάνος, ο Στέλιος Μάινας, ο Άλκης Παναγιωτίδης ήταν μερικοί από τους φίλους του Κωνσταντίνου Τζούμα που βρέθηκαν στο Α’ νεκροταφείο Αθηνών για να τον αποχαιρετήσουν.
Ποιος ήταν ο Κωνσταντίνος Τζούμας
Πολυπράγμων και ποτέ απαρατήρητος, ο Κωνσταντίνος Τζούμας άφησε την τελευταία του πνοή το πρωί του Σαββάτου σε ηλικία 78 ετών μετά από πολυετή μάχη με τον καρκίνο. Πρωταγωνιστής σε μια σειρά από ενδιαφέρουσες κινηματογραφικές ταινίες και θεατρικές παραστάσεις, είχε παράλληλα επί σειρά ετών και τη δική του πρωινή ραδιοφωνική εκπομπή στον Εν Λευκώ 88 FM.
Εκεί σχολίαζε με το ιδιαίτερο, μαύρο χιούμορ του πρόσωπα και καταστάσεις της ελληνικής και παγκόσμιας πραγματικότητας με μεγάλη ευστοχία. Κάποιοι βέβαια θα πουν ότι, ιδίως τα τελευταία χρόνια, ο Κωνσταντίνος Τζούμας είχε κάνει μια άκρως συντηρητική στροφή στον τρόπο που έβλεπε τα πράγματα και δεν ήταν λίγοι εκείνοι που έπαψαν συνειδητά να ακούνε την εκπομπή του εδώ και καιρό. Ομως, ο γνωστός πρωταγωνιστής διέθετε πάντα την ικανότητα να διχάζει με τα λεγόμενά του το ακροατήριο.
Στη Νέα Υόρκη
Γεννημένος στον Πειραιά στις 30 Αυγούστου του 1944, ο Κωνσταντίνος Τζούμας έδειξε νωρίς, από τα εφηβικά του χρόνια, την κλίση του προς τις τέχνες, στήνοντας αυτοσχέδιες παραστάσεις στη γειτονιά που μεγάλωσε. Νωρίς, στα 15 του χρόνια, έχασε και τη μητέρα του, γεγονός που ασφαλώς τον σημάδεψε και τον ακολούθησε όσο λίγα στη ζωή του. Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 ταξίδεψε στη Νέα Υόρκη, στο πλαίσιο περιοδείας με τη χορογράφο Ζουζού Νικολούδη, και παρέμεινε επί τρεισήμισι χρόνια, γοητευμένος από το ρυθμό και τις ευκαιρίες της μητρόπολης. Παντρεύτηκε μια ιδιοκτήτρα μπουτίκ για να έχει την πράσινη κάρτα και εκεί, όπως συχνά έλεγε ο ίδιος, γνώρισε όλα τα ιερά τέρατα της ποπ κουλτούρας της εποχής, καθώς επισκέπτονταν το μαγαζί για τα ψώνια τους.
Επέστρεψε το 1975 για να παίξει στο «Happy day» του Παντελή Βούλγαρη και έμεινε στην Αθήνα για πάντα. Ακολούθησαν ταινίες σημαδιακές για το σύγχρονο ελληνικό σινεμά, όπως οι «Γλυκιά συμμορία», «Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα» του Νίκου Νικολαΐδη, «Ακροπόλ» του Παντελή Βούλγαρη, «Οι απέναντι» του Γιώργου Πανουσόπουλου, «Ρεμπέτικο» του Κώστα Φέρρη, «Ο Δράκουλας των Εξαρχείων» του Νίκου Ζερβού κ.ά.
Τελευταία εμφάνιση στη μεγάλη οθόνη έκανε στην ταινία του Σταύρου Τσιώλη «Γυναίκες που περάσατε από ’δω» το 2018. Εμφανίστηκε στην τηλεόραση στις στις «Τρεις Χάριτες», στους «Απαράδεκτους», στη σειρά «Οι μεν και οι δεν» κ.ά., ενώ υπέγραψε και τρία βιβλία, τα «Ως εκ θαύματος», «Complete control» και «Πανωλεθρίαμβος».
Το πέρασμά του από τη θεατρική σκηνή έγινε στις παραστάσεις «Περιμένοντας τον Γκοντό», «La Nonna», «Εγώ δεν…», «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης», «Κ. Π. Καβάφης αυτοβιογραφούμενος» κ.ά.
Πριν από λίγους μήνες προκάλεσε αντιδράσεις με μια άστοχη δήλωσή του για τις γυναικοκτονίες. Είχε πει σε τηλεοπτική εκπομπή ότι «οι γυναικοκτονίες στην Ελλάδα οφείλονται σε ένα βαθμό στη φλυαρία των γυναικών» και μάταια προσπαθούσε να τα μπαλώσει τις επόμενες μέρες που φιλοξενήθηκε από τα τηλεοπτικά κανάλια για «εξηγήσεις».
«Ο Κωνσταντίνος Τζούμας έγραψε ο ίδιος τον μεγαλύτερο ρόλο της ζωής του, που ήταν ο ίδιος του ο εαυτός. Γι’ αυτό ήταν αγαπητός και γι’ αυτό θα μας λείψει», είπε για εκείνον η υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη. «Ενέπνεε πάθη με μία του ατάκα, αστικοί μύθοι πλέκονταν συχνά γύρω από το όνομά του, ενώ ήταν αδύνατον να περάσει απαρατήρητος ή αδιάφορος ούτε στην οθόνη ούτε στα ερτζιανά ούτε στην πόλη», σημειώνει για τον Κωνσταντίνο Τζούμα ο υφυπουργός Πολιτισμού, Νικόλας Γιατρομανωλάκης. «Δεν έπαυε ποτέ να μας ξαφνιάζει με τη φαντασία και το ευφυές χιούμορ του, με το καυστικό ύφος του, αλλά και την αμεσότητα του λόγου του», λέει για εκείνον το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου.
