Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις στο Google News
“Φάγανε…φάγανε”, έλεγε στον Λ. Κωνσταντάρα, ένας απλός πολίτης, θέλοντας να αποδείξει, ότι μπορεί η κυβέρνηση να είχε δρομολογήσει κάποια έργα, όμως τα χρήματα δεν έφθασαν ποτέ στο χωριό. Εξήντα χρόνια μετά την θρυλική ταινία,η στιχομυθία αυτή είναι σαν να συμβαίνει σήμερα.
Γράφει ο Τάκης Διαμαντόπουλος
Επιχειρηματίας
Υπ.βουλευτής Β’ Αθήνας (Νότιος τομέας) Ένωσης Κεντρώων
]Με προφητικό λόγο, οι καλλιτέχνες της εποχής εκείνης, περιέγραφαν αυτά που ζούσαν στο πετσί τους. Η νοοτροπία ίδια, τα μεγέθη αλλάζουν, οι μίζες πάνε και έρχονται και οι εξεταστικές στην πορεία γίνονται προανακριτικές. Ο Γκρούεζας κανονίζει τις δουλειές, το σύστημα σχεδιάζει και ο λαός τρώει το παραμύθι που σερβίρει ο μαυρογιαλούρος. Κάποια στιγμή θα βρεθεί αυτός που θα καθαρίσει το σάπιο και μαζί με το βρώμικο σύστημα θα πάνε στην άκρη και οι στυλοβάτες της ρεμούλας και της απάτης. Όπως εύστοχα είχε πει ο μεγάλος ηθοποιός Κωνσταντάρας, βρε ουστ από ΄δω…
