Ποιές περικοπές σε συντάξεις και εισφορές κρύβει η συμφωνία

Περικοπές στις «υψηλές» συντάξεις και τις εισφορές, από το 2019 και μετά, με «αντίδωρα» φορολογικές μειώσεις ή προνοιακές παροχές για τους «ασθενέστερους», «κρύβει» το προσύμφωνο της κυβέρνησης με τους δανειστές. «Κλειδί» για μεν τις αλλαγές στις συντάξεις θα είναι το ύψος της «προσωπικής διαφοράς» που θα προκύψει έως τα τέλη του 2017 (μετά τον επανυπολογισμό τους με βάση το ν. Κατρούγκαλου) για δε τις εισφορές τα έσοδα του ΕΦΚΑ, υπογραμμίζουν στελέχη της κοινωνικής ασφάλισης.
Αμεσα, πάντως, η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης θα επιδιώξει μια παράλληλη συμφωνία με τους δανειστές για την «επαναρρύθμιση» των οφειλών για όσους είναι συνεπείς στην καταβολή των τρεχουσών εισφορών, καθώς και για τη δυνατότητα συμψηφισμού μέρους των χρεών με τον χρόνο ασφάλισης ή το ποσό της σύνταξης, για ελεύθερους επαγγελματίες. Στα σενάρια που είναι στο τραπέζι περιλαμβάνονται:
• Η σταδιακή περικοπή, σε βάθος 5ετίας, των «προσωπικών διαφορών» που κυμαίνονται από 6% έως και 39% (η ελληνική πλευρά επιδιώκει να γίνουν οι αλλαγές από 1/1/2020 – 1/1/2025). Από 6% έως 8% είναι η προσωπική διαφορά, μεταξύ των «παλαιών» και των «νέων» συντάξεων για όσους λαμβάνουν τα κατώτατα όρια, έως 22% φτάνουν για τους προερχόμενους από το ΙΚΑ και το Δημόσιο με 40 χρόνια ασφάλισης και υψηλές συντάξιμες αποδοχές και από 30% έως και 39% είναι για όσους έχουν συνταξιοδοτηθεί από το Δημόσιο με λιγότερα από 34 χρόνια ασφάλισης ή από το πρώην ΤΕΒΕ (λόγω του «μπόνους» των 220 ευρώ).Το Ενιαίο Δίκτυο Συνταξιούχων εκτίμησε χθες ότι η τελική μεσοσταθμική μείωση για τους σημερινούς συνταξιούχους, με την κατάργηση της προσωπικής διαφοράς, θα είναι στο 20%.
• Ο περιορισμός των υψηλών -μη ανταποδοτικών ασφαλίστρων- μέσω της μείωσης, κάτω από τα 5.860,08 ευρώ, του πλαφόν του ασφαλιστέου εισοδήματος που έχει καθοριστεί και λειτουργεί ως αντικίνητρο για τη δήλωση υψηλών εισοδημάτων.
«Υπό διαπραγμάτευση» τα εργασιακά
Εντός του 2018 επιδιώκει η κυβέρνηση να επαναφέρει την επεκτασιμότητα των κλαδικών συμβάσεων (το «αντάλλαγμα» για τις αλλαγές που θα γίνουν στο καθεστώς των ομαδικών απολύσεων με διατήρηση ενός συστήματος ελέγχου). Ωστόσο όλα τα άλλα θέματα (καθορισμός κατώτατου μισθού, «υποκατώτατου» μισθού, ρήτρα ευνοϊκότερης για τον εργαζόμενο ρύθμισης κ.ά.) παραμένουν «ανοικτά» στη διαπραγμάτευση.