Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις στο Google NewsΟ Μελανσόν ξεκίνησε ήδη τις επιθέσεις πριν καλά καλά η κυβέρνηση ορκιστεί και πριν ο νέος πρόεδρος ανοίξει τα χαρτιά του με ανασχηματισμό και μεταρρυθμίσεις.
«Οι μεγαλύτερες εκπλήξεις δεν θάρθουν από την αντιπολίτευση αλλά θάρθουν από αυτό το πράγμα της κυβερνητικής πλειοψηφίας γιατί οι περισσότεροι δεν έχουν ιδέα από τίποτα […] Υπάρχουν πολλά καλά παιδιά εκεί μέσα, υπάρχουν άνθρωποι με αρκετά μειωμένη κοινωνική συνείδηση» είπε, μπροστά στις κάμερες και επιτέθηκε στον νεοεκλεγέντα βουλευτή του κόμματος Μακρόν, Σεντρίκ Βιλανί, μαθηματικός που ντύνεται gotha και φοράει καρφίτσες-αράχνη, λέγοντας:
«Τον είδα αυτόν τον μαθηματικάκια, όταν θα του εξηγήσω τι είναι ένα συμβόλαιο εργασίας θα πέσει κάτω. Δεν ξέρει ούτε τι έχει μέσα. Δεν ξέρει ότι το 8ωρο σημαίνει 100 χρόνια αγώνες. Ο τύπος πιστεύει ότι πάντα έτσι συνέβαινε».
Ο Σεντρίκ Βιλανί ασχολείται πρώτη φορά με την πολιτική και σάρωσε στις βουλευτικές εκλογές με το κόμμα Μακρόν. Είναι μαθηματικός εγκέφαλος και έχει λάβει το βραβείο Fields, το οποίο αντιστοιχεί το Νόμπελ. Προέρχεται από την περιβόητη «κοινωνία των πολιτών», για την οποία επαίρεται ο Εμανουέλ Μακρόν, μαζί με δεκάδες άλλους νέους βουλευτές που δεν έχουν εμπειρία από πολιτική και κοινοβούλιο και θα βρεθούν αντιμέτωποι με μια σκληρή αντιπολίτευση. Απαντώντας, μάλιστα, ο Βιλανί στον Ζαν Λυκ Μελανσόν, έδωσε μια αμήχανη απάντηση:
[Αγαπητέ κύριε Μελανσόν, έχω δει συμβόλαια εργασίας …αλλά είμαι πάντα ευτυχής να κάνω ιδιαίτερα μαθήματα!]
Ποιος είναι ο υποψήφιος του Μακρόν με τα τρελά φουλάρια και τις καρφίτσες αράχνης
Με τα μακριά μαλλιά, το μεταξωτό υπερμεγέθες παπιγιόν και τις καρφίτσες σε σχήμα αράχνης στο πέτο, ο υποψήφιος μοιάζει βγαλμένος από έναν άλλο κόσμο. Εχει ύφος δανδή, στιλ μπαρόκ και μια εκπληκτική ικανότητα να εκλαϊκεύει τις πιο δύσκολες μαθηματικές θεωρίες. Ο Cédric Villani, χάρη στις εργασίες που έχει κάνει στα μαθηματικά, θεωρείται σήμερα «ένας από τους μεγαλύτερους εγκεφάλους του κόσμου».
Εγινε ωστόσο ο πιο διάσημος μαθηματικός στη Γαλλία, μετά την απόκτηση του βραβείου Fields το 2010, το οποίο αντιστοιχεί σε Νόμπελ για τους μαθηματικούς.
Η πορεία του είναι εξωπραγματική: διευθυντής στο πολύ έγκριτο Ινστιτούτο Henri-Poincaré του Παρισιού, το οποίο ειδικεύεται στην έρευνα στα μαθηματική και την θεωρητική φυσική, μέλος στο Επιστημονικό Συμβούλιο της Κομισιόν και ακούραστος ερευνητής.
Οι γονείς του ήταν καθηγητές γαλλικών στην Τουλόν. Οπως δήλωσε ο ίδιος πέρασε τα μαθητικά του χρόνια διαβάζοντας, πήγαινε για ύπνο από τις 8 το βράδυ. Αγαπούσε τα μαθηματικά από 6 ετών. Τελείωσε το λύκειο σε ηλικία 16,5 ετών, έκανε ανώτερα μαθηματικά ως εσωτερικός στο σχολείο Louis-le-Grand και μπήκε κατευθείαν στο πανεπιστήμιο Ecole normale supérieure (ENS) του Παρισιού. Εκεί μελέτησε κλασική μουσική και επέλεξε το μπαρόκ ντύσιμο το οποίο έχει ως σήμερα.
«Ημουν ένα δειλό αγόρι, σχεδόν πάντα άρρωστο, και περνούσε τον περισσότερο χρόνο μου στο κρεβάτι. Ημουν εξωφρενικά δειλός. Οι καθηγητές μου έλεγαν ότι δεν είχαν ακούσει ποτέ τη φωνή μου», έχει δηλώσει.
Είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά.
«Μα γιατί ντυθήκατε με κοστούμι, παπιγιόν και καρφίτσα αράχνη στα 20 χρόνια σας;» τον ρώτησε η Le Monde.
«Αναζητούσα μια κοινωνική ταυτότητα. Λίγο θεατρική η εμφάνισή μου, το ξέρω. Παρολίγο να φοράω και ημίψηλο καπέλο! Δεν θέλω να αλλάξω τα ρούχα μου. Ο οικογενειακός μου περίγυρος ενοχλείται αρκετά, κυρίως όταν ταξιδεύουμε. Αλλά τα παιδιά μου γελάνε, τους αρέσει. Για μένα είναι η απαραίτητη εμφάνιση, ακόμη και τα σαββατοκύριακα. Είναι σαν ένα δεύτερο δέρμα. Βέβαια, δεν είμαι ψυχαναλυτής, δεν ξέρω τι συμβαίνει στο μυαλό μου».
«Η μεγαλύτερη φιλοδοξία μου είναι να συμφιλιώσω την μορφή του επιστήμονα με την κοινωνία. Να δώσω κίνητρο στους νέους να ασχοληθούν με τις επιστήμες», δηλώνει.
«Στηρίζω τον Εμανουέλ Μακρόν κυρίως για τις θέσεις του απέναντι στην Ευρώπη. Εργάζομαι από το 2011 με ένα φιλο-ευρωπαϊκό think tank, το EuropaNova, του οποίου είμαι αντιπρόεδρος, και στόχος μας είναι μια ομοσπονδιακή Ευρώπη. Σε αυτό το πλαίσιο συνάντησα τον Εμανουέλ Μακρόν για πρώτη φορά, το 2013. Ακουσα την ομιλία του στο Βερολίνο, τον Ιανουάριο του 2017. Ηταν το πιο ειλικρινές και φιλοευρωπαϊκό κάλεσμα ενός γάλλου πολιτικού τα τελευταία χρόνια. Είπα στον εαυτό μου ότι ήταν υποχρέωσή μου να στηρίξω την προεκλογική του εκστρατεία. Αλλά και η τοποθέτησή του «ούτε δεξιά, ούτε αριστερά» μου αρέσει πολύ. Πάνε 15 χρόνια που περιμένω να αναδυθεί ένα κεντρώο κόμμα».
