Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις στο Google NewsΚαι αυτό, για να αναφερθεί στις τέσσερις δεκαετίες του αυταρχικού καθεστώτος.
Ο Φίλιππος είχε αποφύγει να χρησιμοποιήσει τούτην την έκφραση στις άλλες δύο ομιλίες του ενώπιον του Κοινοβουλίου, την πρώτη κατά την αναγόρευσή του σε άνακτα του κράτους, μετά την παραίτηση του πατέρα του Χουάν Κάρλος Α’ και κατά την τελετή έναρξης της τρέχουσας κοινοβουλευτικής περιόδου.
«Οι βουλευτές και Γερουσιαστές που αναδείχθηκαν στις εκλογές της 15ης Ιουνίου είχαν ενώπιόν τους μία ιστορική ευθύνη: να δώσουν μία πολιτική απάντηση στα σφάλματά μας του παρελθόντος και να ξεπεράσουν τις διαφορές ανάμεσα στους Ισπανούς, που ήσαν πεπεισμένοι πως ο Εμφύλιος Πόλεμος κι η δικτατορία ήσαν, όπως είχε τονισθεί τότε σε αυτές εδώ τις αίθουσες συνεδριάσεων, μία τεράστια τραγωδία που πάνω της δεν έπρεπε να θεμελιωθεί το μέλλον της Ισπανίας», ήσαν τα λόγια του βασιλιά στο Κοινοβούλιο.
Θέλοντας, επίσης, να υπερτονίσει την σημασία εκείνης της δημοκρατικής μετάβασης, ο Φίλιππος αναφέρθηκε στο γεγονός ότι στη «Βουλή των Αντιπροσώπων και στη Γερουσία που προέκυψαν από εκείνες τις εκλογές ενώθηκαν διάφορες γενιές Ισπανών, απ’όσους βρίσκονταν στο εσωτερικό κι άλλους που έζησαν εξόριστοι, με πορείες ζωής ολότελα διαφορετικές, με ιδεολογίες πολύ ξένες μεταξύ τους, αλλά όλοι τους ανεξαιρέτως εμφορούνται από το ίδιο πνεύμα».
Τούτες οι φράσεις του Φιλίππου επιστέγασαν τον λόγο του, που ήταν αφιερωμένος σε εκείνες τις διάφορες φάσεις της ισπανικής ιστορίας που χαρακτηρίζονται από τις συγκρούσεις, τους πολέμους, τα πραξικοπήματα, με αφετηρία το πρώτο Σύνταγμα της χώρας το 1812.
