Τρία σενάρια για συμβιβασμό ή νέο μνημόνιο

Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκονται τα παιχνίδια διευθέτησης του ελληνικού χρέους όπως προκύπτει από τα σχέδια και τα σενάρια συμβιβασμού που βλέπουν το φως της δημοσιότητας.
Αξιολόγηση και χρέος, θα εξεταστούν εκ νέου στην επόμενη προγραμματισμένη συνεδρίαση του EuroWorking Group στις 8 Ιουνίου. Για το χρέος, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Β. Σόιμπλε μέχρι σήμερα φαίνεται ότι παραμένει αμετακίνητος στη σκληρή γραμμή του και αν δεν μεταβληθεί το σκηνικό, συμβιβασμός στο σχέδιο Σόιμπλε θα οδηγεί σε νέο Μνημόνιο αλλά και τυχόν αποχώρηση του ΔΝΤ θα συνεπάγεται νέο Μνημόνιο.
Έγγραφο του ESM, το οποίο διέρρευσε χθες στο Reuters αποκαλύπτει τα τρία σενάρια:
Πρώτο σενάριο
Στο πρώτο σενάριο, με πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ έως το 2032 και πάνω από 3% έως το 2038, δεν χρειάζεται καμία παρέμβαση στο χρέος. Το Βερολίνο επιμένει ότι το εάν η Ελλάδα χρειάζεται ελάφρυνση χρέους, μπορεί να αποφασιστεί μόνο με τη λήξη του τρέχοντος προγράμματος, στα μέσα του 2018. Το ΔΝΤ αναφέρει ότι είναι ξεκάθαρη από τώρα η ανάγκη διευθέτησή του.
Μια δεύτερη επιλογή στο σενάριο αυτό υποθέτει ότι η Ελλάδα διασφαλίζει την ανώτατη δυνατή ελάφρυνση χρέους με βάση τη συμφωνία του Μαΐου του 2016.
Η Ελλάδα θα έπρεπε σε αυτή την περίπτωση να διατηρήσει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% ως το 2022, αλλά μετά θα μπορούσε να το μειώσει περίπου στο 2% ως τα μέσα της δεκαετίας του 2030 και στο 1,5% ως το 2048, με μέσο πλεόνασμα της περιόδου 2023-2060 στο 2,2%. Σύμφωνα με το σενάριο αυτό, η ανώτατη δυνατή ελάφρυνση χρέους θα είναι μια επέκταση της μέσης σταθμισμένης ωρίμανσης των δανείων κατά 17,5 χρόνια από τα τρέχοντα 32,5 χρόνια, με τα τελευταία δάνεια να λήγουν το 2080.
Δεύτερο σενάριο
Το δεύτερο σενάριο βασίζεται στις προβλέψεις του ΔΝΤ, τις οποίες απορρίπτει το Βερολίνο για μια μέση ανάπτυξη 1% και μια επιστροφή σε πρωτογενή πλεονάσματα 1,5% από το 2023 μέχρι το 2060 θα χρειαζόταν βαθύτερη ελάφρυνση χρέους, την οποία δεν αποδέχεται το Eurogroup. Το σενάριο αυτό προβλέπει ότι το ελληνικό χρέος θα αυξάνεται από το 2022 και έπειτα, αγγίζοντας το 226% το 2060. Οι ελληνικές τράπεζες θα έπρεπε να ανακεφαλαιοποιηθούν και οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας θα ανέρχονταν στα τέλη της δεκαετίας του 2020 πάνω από το «ταβάνι» του 15% του ΑΕΠ που έχουν υποσχεθεί οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης, ξεπερνώντας το 50% το 2060.
Τρίτο σενάριο
Στο τρίτο σενάριο, με ρυθμό ανάπτυξης 1,25% και πρωτογενές πλεόνασμα 1,8% από το 2023 έως και το 2060 (κλειδωμένο σε όλα τα σενάρια το πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ έως το 2022), θα χρειαζόταν μεταξύ άλλων επιμήκυνση των μέσων ωριμάνσεων κατά 15 χρόνια, κάτι που δεν το δέχεται το ΔΝΤ και κλείδωμα επιτοκίων στο 1% έως το 2050 σχέδιο που δεν το συζητά καν το Βερολίνο.
Το ελληνικό χρέος θα μπορούσε να καταστεί βιώσιμο με παράταση των μέσων σταθμισμένων λήξεων κατά 15 έτη, με τα τελευταία δάνεια να λήγουν το… 2080.